Σ

τη σχολική μας γεωμετρία μας παίδευε η... μέτρηση γωνιών με κανόνες του τύπου «εντός, εκτός και επί τα αυτά». Στην οικονομία σήμερα μας παιδεύουν κανόνες του τύπου «εντός και εκτός τα αυτά».

Για την ακρίβεια εκείνο το «αυτά» είναι το πρόβλημα: η Ε.Ε., παρότι μακροπρόθεσμα βρίσκεται σε τροχιά μεγάλων αλλαγών (ενοποίηση ή διάλυση), αργεί να αντιδράσει στα τρέχοντα προβλήματα, από την άλλη πλευρά η Ελλάδα ετοιμάζεται για εκλογές με έναν κοινής αποδοχής και περιορισμένης διάρκειας πρωθυπουργό να καλείται να χειριστεί τα επείγοντα.

Το τραγικό είναι πως το επιτόπιο σημειωτόν έχει εξαντλήσει κάθε χρονικό περιθώριο αντίδρασης, και το γνωρίζουν όλοι. Δεν βρισκόμαστε στο παρά πέντε, αλλά στο... και δύο ώρες. Και το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι αυτή η κρίση πλέον αυτοτροφοδοτείται.

Στο καθαρά «πρακτικό» κομμάτι, όπως αναμενόταν, οι αγορές αγνόησαν για ακόμη μία φορά τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, απειλώντας πλέον τις πιστοληπτικές αξιολογήσεις ακόμη και των ισχυρότερων χωρών της ευρωζώνης.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ φούντωσαν και τώρα η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου καλείται να ισορροπήσει σε πιο... τεντωμένο σκοινί: να πάρει μέτρα μεγάλου πολιτικού κόστους από τη μια πλευρά -που να μην αφορούν, όμως, περικοπές μισθών στο Δημόσιο και νέους φόρους- και να θέσει σε λειτουργία έναν παραλυμένο κρατικό μηχανισμό από την άλλη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η πλειονότητα των αναλυτών και των επενδυτών «αποφεύγει» την Ελλάδα, μην αντέχοντας τόσο μεγάλη ύφεση και τόσο μεγάλο συστημικό κίνδυνο. Η πορεία των τιμών των μετοχών στο Χ.Α. αλλά και της αγοράς ακινήτων αποδεικνύουν του λόγου το αληθές...

Θα πρέπει να το ξαναπούμε. Στην Ελλάδα ειδικά είμαστε στο... και τρεις ώρες. Οι ασκήσεις πολιτικών ισορροπιών, οι κομματικές επιδείξεις, οι παλιές ιδέες και τα παλιά μοντέλα έχουν σταματήσει να προσφέρουν το παραμικρό. Αλλά, δυστυχώς, τόσα χρόνια κρίσης δεν φαίνεται ότι κατάφεραν να μας κάνουν να το καταλάβουμε...