O

ι υψηλές θερμοκρασίες στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική σκηνή συνεχίζονται αμείωτες. Παρότι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα υπερψηφίστηκε τελικά από τη Βουλή, η κατάσταση στην οικονομία παραμένει σφιχτή, οι πολιτικές ζυμώσεις (έστω και κατά τα «παλαιά» πρότυπα) συνεχίζονται και η κοινωνία βράζει, καθώς καλείται να προσαρμοστεί σε μια εποχή χωρίς τεχνητή ευμάρεια και με πιο στενά περιθώρια.

Όλα αυτά γίνονται πολύ πιο σύνθετα καθώς αυτήν τη στιγμή το μόνο που φαίνεται ότι έχουμε είναι διορθωτικά μέτρα. Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάποιο σχέδιο ανάπτυξης με προοπτική, το οποίο θα μπορούσε να δώσει μια απτή δυνατότητα εξέλιξης (για τις επιχειρήσεις λ.χ.), να συσπειρώσει και να προσφέρει ορατή διέξοδο από την κρίση.

Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης: οι ανάσες που παίρνουμε είναι διαρκώς... προσωρινές. Για παράδειγμα, έχει ξεπεραστεί ο σκόπελος για τη δόση μας του Ιουλίου, αλλά όλα δείχνουν ότι το ίδιο έργο θα δούμε για τη δόση μας του Σεπτεμβρίου.

Για τον λόγο αυτόν, το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11) επικεντρώνεται στους πιθανούς... κρυφούς άσους της οικονομίας (που θα επηρεάσουν αντίστοιχα και το Χ.Α.), μέσω των οποίων θα μπορούσε να δοθεί πειστική απάντηση στα προβλήματα. Το στοίχημα λοιπόν περνά σ' αυτούς τους κρυφούς άσους που ενδεχομένως να βγουν από το μανίκι της κυβέρνησης εφόσον καταφέρει, κατ' αρχάς, να επιτύχει μια καλή συμφωνία με τους Ευρωπαίους για τη ρύθμιση του τρόπου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και, δεύτερον, να αποδείξει ότι έχει την πολιτική βούληση και τη διαχειριστική ικανότητα να υλοποιήσει το μεσοπρόθεσμο.

Αν γίνουν όλα αυτά, τότε και η Σοφοκλέους θα μπορούσε να ποντάρει σε σαφώς καλύτερες αποτιμήσεις, καθώς οι τιμές των περισσότερων μετοχών είναι διαπραγματεύσιμες σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα των λογιστικών αξιών τους, αφού επηρεάζονται από τον κίνδυνο της χώρας, από τις πολυετείς καθυστερήσεις στις πληρωμές του Δημοσίου αλλά και από τον κίνδυνο αστάθειας ολόκληρου του συστήματος...