H

(γνωστή τις τελευταίες μέρες) Μαρίκα έκανε την αρχή: μασούλησε ήσυχα το χορταράκι της και... ήσυχα-ήσυχα πέρασε τα σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο. Τώρα αναμένει να λήξει η περίοδος της καραντίνας για να αποδοθεί από τους γείτονες στον ιδιοκτήτη της και να αναλάβει το γνωστό της καθήκον...

Το ίδιο πρόβλημα όμως έχουν και μερικοί άλλοι «ιδιοκτήτες» με κάποιες άλλες... αγελάδες: τα διεθνώς αποκαλούμενα «cash cows» (δηλαδή οι μετοχές που δίνουν υψηλά μερίσματα) αρχίζουν να γίνονται είδος εν ανεπαρκεία στο ελληνικό χρηματιστήριο, μόνο που δεν ξέρουμε πότε θα λήξει η δική τους καραντίνα...

Στα σοβαρά τώρα, στο Χ.Α., αρκετές εταιρείες, οι οποίες παλαιότερα είχαν υψηλές μερισματικές αποδόσεις, είναι πολύ πιθανό για το 2009 είτε να ρίξουν κατά πολύ τον πήχη είτε ακόμη και να δώσουν... ψίχουλα. Οι λόγοι είναι προφανείς: από τη μία πλευρά η οικονομική κρίση ροκανίζει τα κέρδη και από την άλλη οι εισηγμένες γίνονται περισσότερο συντηρητικές, γνωρίζοντας ότι σε τέτοιες περιόδους η ύπαρξη ισχυρής ρευστότητας αποτελεί ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα.

Σε αυτήν την αρνητική για τους μετόχους εξέλιξη συνέβαλε και... το ελληνικό δημόσιο, το οποίο στην προσπάθειά του να συγκεντρώσει έσοδα και να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα αύξησε στο 35% τον συντελεστή φορολόγησης των μερισμάτων.

Παρ' όλα αυτά, κάποια dividend stories θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν είτε γιατί εξακολουθούν να διατηρούν υψηλά επίπεδα κερδοφορίας και ισχυρής ρευστότητας είτε δυστυχώς επειδή οι... τρέχουσες τιμές των μετοχών τους έχουν υποχωρήσει πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Ποιοι, πώς και γιατί αναλυτικά στο Cover Story του «Μ» (σελ. 8 - 9), με ειδική αναφορά στις παραδοσιακές «δυνάμεις» των υψηλών μερισμάτων (όπως οι τράπεζες και οι ΑΕΕΑΠ) αλλά σε δεκατρείς ακόμα εισηγμένες που στο παρελθόν μας είχαν... καλομάθει.