T

ο τελευταίο διάστημα η Σοφοκλέους έχασε το συγκριτικό πλεονέκτημα που είχε στις αποδόσεις από την αρχή έτους σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Το γεγονός αυτό συνδέεται με διάφορους παράγοντες, κυριότερος εκ των οποίων φαίνεται να είναι η... αδράνεια!

Με άλλα λόγια, παρατηρείται έλλειψη σημαντικών νέων που θα μπορούσαν να ασκήσουν θετική επίδραση στην αγορά, δηλαδή ειδήσεων που θα αφορούσαν σε εξελίξεις στα μακροοικονομικά (ιδιωτικοποιήσεις - διαρθρωτικές αλλαγές κ.λπ.), αλλά και σε σημαντικά γεγονότα σε δεικτοβαρείς κλάδους, όπως -κατά κύριο λόγο- ο τραπεζικός.

Όσον αφορά δε στο μεγαλύτερο μέρος της αγοράς, με εξαίρεση συγκεκριμένες εταιρείες που βγάζουν θετικά αποτελέσματα και σημαντικές ειδήσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο διάστημα ο όμιλος Μυτιληναίου - βλέπε σελ. 13 για τη ΜΕΤΚΑ), κυριαρχεί η αναξιοπιστία και η αβεβαιότητα.

Οι αναμορφώσεις αποτελεσμάτων προκάλεσαν ισχυρό "σοκ" (σελ. 14-15), δείχνοντας τις σοβαρότατες επιπτώσεις που θα είχε ως τώρα η απαίτηση να συμπεριληφθούν στους επίσημους ισολογισμούς οι παρατηρήσεις των ορκωτών. Εν τούτοις, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι αντικατοπτρίζουν την εικόνα του μέλλοντος, αφού οι χειρισμοί με βάση τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα θα είναι διαφορετικοί και σίγουρα προς όφελος των εταιρειών σε σχέση με τα "αναμορφωμένα" του 2004.

Το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα δούμε στο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, όπου θα υπάρχουν τρία νέα στοιχεία: Η πορεία των εταιρειών σε αυτό το διάστημα, η επίπτωση των ΔΛΠ και οι αναγκαίες παρατηρήσεις των ορκωτών. Τότε θα έχουμε την εικόνα που θα αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση.
Την αβεβαιότητα εντείνουν οι υποψίες των επενδυτών μετά τα απανωτά σκάνδαλα με τη Δυναμική Ζωή, την Έμφασις και την Ipirotiki. Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και οι έρευνες πρέπει να φτάσουν σε βάθος, ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι συμμετείχαν σε αυτές τις υποθέσεις, οι οποίες παρουσιάζουν βάσιμες ενδείξεις για σοβαρά αδικήματα όπως η παραποίηση ισολογισμών, οι εικονικές αγοραπωλησίες, η υπεξαίρεση κ.λπ. Εξαιρετικά χαρακτηριστική, παρά τη διπλωματική της γλώσσα, είναι η έκθεση-κόλαφος του αναδόχου (Εγνατία Finance) για τη Δυναμική Ζωή (σελ. 34).

Συνδεδεμένο με τα παραπάνω θέματα είναι και ένα ακόμη, εξίσου σημαντικό: Το ρίσκο των χορηγήσεων που έδιναν αφειδώς (και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθούν να δίνουν) οι τράπεζες σε επιχειρήσεις, αλλά και ιδιώτες, θέμα που ενδέχεται να αποκτήσει ακόμη σοβαρότερες διαστάσεις στο εγγύς μέλλον.

Ήδη η Τράπεζα της Ελλάδος έχει κρούσει τον κώδωνα (σελ. 16), ενώ δεν λείπουν τα στελέχη της αγοράς που θεωρούν ότι η πίεση στις τιμές των τραπεζικών μετοχών αντανακλά και αυτή την παράμετρο.

Το γεγονός ότι η Fitch τόνισε την ανάγκη για "στιβαρότερη" διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου από τις τράπεζες (σελ. 28), φανερώνει έναν ακόμη τομέα στον οποίο πρέπει να νικηθούν οι δυνάμεις της "αδράνειας". Ούτε τον μόνο, ούτε τον σημαντικότερο.

Διότι το σημαντικότερο είναι να καταπολεμηθεί η "αδράνεια" που χαρακτηρίζει τις πολιτικές αποφάσεις που επηρεάζουν την οικονομία και θέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι δυνάμεις της αγοράς. Και, δυστυχώς, οι μέχρι τώρα κινήσεις (σελ.8 και 9) είναι μάλλον δειλές και αποσπασματικές!