H

διασπορά του επενδυτικού κινδύνου αποτελούσε ανέκαθεν το "φάρμακο" διά πάσα νόσο στις αγορές. Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να ισχυριστούμε το ίδιο σήμερα.

Το σύγχρονο παράδοξο των αγορών, αυτό της μαζικής ανόδου όλων, ή σχεδόν όλων, των επενδυτικών επιλογών, τείνει να εδραιωθεί και να παγιωθεί ως τάση. Ή, καλύτερα, αυτή είναι η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί. Χρηματιστήρια, πολύτιμα μέταλλα, αγροτικά προϊόντα, νομίσματα (πλην δολαρίου) χαρίζουν απλόχερα κέρδη. Γεγονός που δεν μπορεί παρά να προκαλέσει προβληματισμό, αφού συνεπάγεται αυτονόητους κινδύνους.

Τα κερδοσκοπικά κεφάλαια που κινούνται σ' όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου είναι ένα καλό άλλοθι για όσους θέλουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα πολύ χαμηλά επιτόκια σε συνδυασμό με την υπερβάλλουσα ρευστότητα και την ευκολία πρόσβασης των κεφαλαίων σε όλες τις αγορές έχουν δημιουργήσει ένα νέο παγκόσμιο επενδυτικό περιβάλλον.

Κι ενώ τα στοιχεία που περιγράφονται παραπάνω είναι ακριβή, ουδείς μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι αυτός ο απόλυτος συγχρονισμός των αγορών οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στα κερδοσκοπικά κεφάλαια και δεν υποκρύπτει κάτι πιο σοβαρό.

Την ίδια στιγμή, τα πράγματα περιπλέκουν ο "υπόγειος" οικονομικός πόλεμος που κατά την άποψη πολλών ειδικών έχει ξεσπάσει ανάμεσα στις δύο όχθες του Ατλαντικού, αλλά και ο πανταχού παρών "γεωπολιτικός κίνδυνος" που συντηρείται από τη διαρκή ένταση στη Μ. Ανατολή και τις "τρομοκρατικές" επιπτώσεις της ανά τον κόσμο.