Υ

ποτίθεται πως η χώρα κλείνει τον τρίτο χρόνο ύφεσης. Υποτίθεται πως η οικονομία είναι υπό το μηδέν. Υποτίθεται πως η ανεργία πλησιάζει το 20%. Υποτίθεται πως τα λουκέτα στις επιχειρήσεις είναι ο κανόνας. Υποτίθεται.. πολλά. Και όλα το ένα χειρότερο από τ' άλλο.

Αλλά τίποτα απ' αυτά δεν «υποτίθεται». Συμβαίνουν και ισχύουν όλα. Όμως, η χώρα, αυτές τις μέρες, παρακολουθεί συγκινημένη τη διαδρομή του Εφραίμ από τη Μονή Βατοπεδίου στις φυλακές Κορυδαλλού, την εξέλιξη της ασθένειάς του, τις κόντρες των πολιτικών για την προφυλάκισή του...

Ο Παύλος Τσίμας, στο βιβλίο του που εξέδωσε πρόσφατα με τίτλο «Το ημερολόγιο της κρίσης», γράφει χαρακτηριστικά ότι την ώρα που το τσουνάμι της κρίσης το 2009 άρχισε να δείχνει τα δόντια του, εμείς εδώ πάλι με τον Εφραίμ και το Βατοπέδι ασχολούμασταν. Παρότι τα μηνύματα για την οικονομία από τις Βρυξέλλες είχαν ήδη σταλεί, παρότι κάποιοι ήδη είχαν χτυπήσει τον κώδωνα του κινδύνου, ασχολούμασταν αν είναι καλύτερος πολιτικός η... Κική ή η Κοκό, αν το νόμιμο είναι ηθικό και άλλα τοιαύτα...

Σε αυτά τα τρία χρόνια κάναμε έναν υπέροχο κύκλο, με εκλογές, με λεφτά που υπάρχουν και τα «φάγαμε μαζί», με δημοψηφίσματα, με υπογραφές που δεν υπογράφονται και άλλα τέτοια εξίσου δημιουργικά. Και κλείνουμε ένα κατάμαυρο 2011 πάλι με την ίδια ιστορία.

Κανονικά θα έπρεπε να μας απασχολούν άλλα, πιο πεζά. Το νέο (και σκληρότερο) Μεσοπρόθεσμο που έρχεται, με την ανάγκη να δημιουργήσουμε εκ του μηδενός μια ολόκληρη οικονομία και ένα ολόκληρο κράτος, με νέες ιδέες που χρειαζόμαστε μήπως και πάρουμε πάλι μπροστά, ή έστω με ποιους όρους (δυτικούς ή βαλκανικούς) θέλουμε να πάρουμε μπροστά.

Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, δεν διεκδικούμε συνολικά δάφνες στο άθλημα της ορθής σκέψης. Υπό αυτήν την έννοια, έχουμε κάθε λόγο να αναρωτιόμαστε εδώ στον «Μ» αν τελικά επιλέξαμε σωστό κεντρικό τίτλο: αρκεί το «Καλή ανάσταση» ή μήπως έπρεπε να επιλέξουμε κάτι σε «Καλή φώτιση»;

Προς το παρόν, ας ευχηθούμε να μη μας πάρει άλλα τρία χρόνια για να καταλήξουμε...