H

κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία αυτό το διάστημα λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί χαοτική: δεδομένα δεκαετιών καταρρέουν ή απειλούνται σοβαρότατα, γεγονότα με ανεξέλεγκτη δυναμική επηρεάζουν όλο και περισσότερο, θεωρίες και μοντέλα ανάπτυξης προκύπτουν διάτρητα από αστάθμητους παράγοντες. Ο χάρτης της παγκόσμιας οικονομίας ξαναγράφεται (ή πρόκειται να ξαναγραφτεί) σε μεγάλο βαθμό. Και ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του νέου χάρτη αφορά στην Ευρώπη.

Τα προηγούμενα χρόνια, η Ε.Ε. λειτουργούσε σχεδόν απρόσκοπτα, τουλάχιστον στα όρια που η ίδια είχε θέσει. Όμως, στις συνθήκες οικονομικής κρίσης το οικοδόμημα αποδεικνύεται ατελές. Το ελληνικό πρόβλημα έγινε αφορμή για να φανούν τα βαθύτερα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης. Τώρα, υπό την πίεση των αγορών, αυτά πρέπει να επιλυθούν ταχύτατα.

Και μόνο το γεγονός ότι στο τραπέζι πέφτουν σενάρια ακόμα και διάσπαση της ευρωζώνης, δείχνει το μέγεθος των προκλήσεων. Όμως, η ιδέα που κερδίζει έδαφος είναι η μεγαλύτερη οικονομική (άρα και πολιτική) ενοποίηση. Φυσικά, καμία κυοφορία δεν είναι ανώδυνη. Όμως, η κατεύθυνση δείχνει το μέγεθος των αλλαγών που δρομολογούνται, το Big Bang μιας νέας Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό Big Bang βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του... Bang, της έκρηξης απλώς: τα δημοσιονομικά μεγέθη επιδεινώνονται σταθερά και η έκτη δόση (που τόσο μας απασχόλησε) δίνει μόνο τρίμηνη παράταση στη «μη χρεοκοπία», η οποιαδήποτε δράση για αναπτυξιακή πολιτική απουσιάζει.

Ασφαλώς, οι εξελίξεις στην Ελλάδα είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η οποιαδήποτε πορεία αποφασιστεί στη Σύνοδο Κορυφής θα μας επηρεάσει καταλυτικά. Όμως, οι πολιτικοί μας ασχολούνται με άτυπους προεκλογικούς αγώνες, με κομματικές διαδοχολογίες και με τους... τόνους στις ταμπέλες του υπουργείου τους...