H

Μαλάμω με καμάρι / που μοσχοβολάει θυμάρι / μες στους δρόμους της Αθήνας / έχει εννιά γι' αυτήν ο μήνας...»: οι στίχοι (Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου) είναι από τη «Μαλάμω» (μουσική Στ. Κραουνάκης). Το τραγούδι γνωστό και καλό. Γίνεται κακό, όμως, αν όπου «Μαλάμω» βάλουμε «κυβέρνηση»: γιατί το «καμάρι που μοσχοβολάει θυμάρι» (και δεν επιτρέπει τη λήψη οποιασδήποτε σοβαρής απόφασης) προκαλεί «μπαμ και μπουμ τις κουμπουριές» (από τους δανειστές μας)...

Στα σοβαρά τώρα: Αυτή την περίοδο η Ελλάδα όσο ποτέ άλλοτε βρίσκεται στα σχοινιά του ρινγκ και δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές παλινωδίες οι Ευρωπαίοι εταίροι (και προπάντων δανειστές) τις αντιμετωπίζουν πλέον με την τακτική του μαστίγιου και του καρότου.

Το σίριαλ με την εκταμίευση της έκτης δόσης είναι απολύτως ενδεικτικό της αναξιοπιστίας που. χτίσαμε όλο αυτό το διάστημα, αλλά και της δεδομένης «αποφασιστικότητας» των ξένων να διασφαλιστούν όσο μπορούν περισσότερο απέναντί μας. Βέβαια, και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δυσκολεύονται να αποφασίσουν τι είδους «σωτηρία» θέλουν για μας, πολύ περισσότερο που κι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα.

Επιπλέον, μια σειρά από ανοιχτά θέματα (όπως το ύψος του «κουρέματος» στα ελληνικά ομόλογα, ο έλεγχος από την BlackRock στις τράπεζες κ.ά.) τορπιλίζουν ακόμα και τις όποιες καλές προθέσεις μπορεί να υπάρχουν. Μ' αυτά και μ' αυτά, η ελληνική οικονομία βρίσκεται πιο στριμωγμένη από ποτέ σε ένα αδιέξοδο απελπισίας...

Το Cover Story του «Μ» (σελ. 10-11) αυτό ακριβώς εξετάζει, κυρίως για να καταδείξει πόσο σύνθετη έχει καταλήξει να είναι η κατάσταση για την οικονομία, αλλά και να δει κάτι που αυτή τη στιγμή φαίνεται αδιανόητο: την επιστροφή στην ανάπτυξη.

Σε τελική ανάλυση, εδώ που βρισκόμαστε δεν υπάρχει ανώδυνη λύση. Και τελικά το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κλείνουμε τα μάτια στη γενναία απόφαση και, εννοείται, με «καμάρι που μοσχοβολάει θυμάρι...»