A

ν μη τι άλλο, στο Χ.Α. επικρατεί η λογική: και τα καράβια χάνονται και οι βαρκούλες. Όπου καράβια η ελληνική οικονομία και βαρκούλες οι ελληνικές μετοχές. Ασφαλώς, όμως, το θέμα δεν είναι να γράψουμε την ιστορία της πτώσης, αλλά να δούμε τις προοπτικές όπως διαμορφώνονται στην παρούσα κατάσταση.

Ατυχώς, δεν φαίνεται... τίποτα. Η χρηματιστηριακή αγορά και (κυρίως) η οικονομία φαίνεται ότι περιμένουν μάταια τον καταλύτη που θα ανυψώσει πρωτίστως την ψυχολογία και δευτερευόντως τις αποτιμήσεις και το Χ.Α. από την πολύμηνη πτωτική τάση, που έχει κυριολεκτικά διαλύσει κάθε πιθανή ιδέα ανάληψης επενδυτικού ρίσκου.

Η μηδενική ορατότητα σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα συνεχίζει να αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε ανοδική προσπάθεια του χρηματιστηρίου, ενώ κάθε ανοδική αντίδραση δημιουργεί και μια νέα ομάδα εγκλωβισμένων. Είναι απολύτως ενδεικτικό αυτό που συμβαίνει με όσους έσπευσαν να ποντάρουν στο deal Alpha - EFG Eurobank, οι οποίοι τώρα βλέπουν εαυτούς εγκλωβισμένους σε νέο πτωτικό σπιράλ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της απαξίωσης της χρηματιστηριακής αγοράς είναι η παραμονή στο παρά πέντε του Χρηματιστηρίου Αθηνών στην κατηγορία των ώριμων αγορών τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο, οπότε θα αξιολογηθεί εκ νέου από τον οίκο FTSE, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα έφευγαν και οι τελευταίοι των πραγματικά... γενναίων επενδυτών.

Οι φόβοι για το βάθος της νέας ύφεσης, το καυτό θέμα των ελληνικών τραπεζών (πρόγραμμα PSI, BlackRock, πιθανή κρατικοποίηση - ΤΧΣ), αλλά και το θολό τοπίο με την τρόικα, οι δόσεις των δανείων, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα νέα μέτρα και οι λοιπές κυβερνητικές αστοχίες είναι μερικά μόνο από τα ανοιχτά μέτωπα που χρειάζονται επειγόντως... λύσεις, για να επιστρέψουν οι αγοραστές.

Δυστυχώς, είναι αδύνατον να ορίσει κάποιος το πότε θα μπορούσε να γίνει αυτό - μόνο το πώς. Που κι αυτό, όμως, περιπλέκεται από τις διεθνείς εξελίξεις. Οι χθεσινές αντιδράσεις στα διεθνή χρηματιστήρια μπροστά στον φόβο νέας ύφεσης κάνουν το παιχνίδι πραγματικά πολύπλοκο...