H

φράση «έργα και όχι λόγια» περιέγραφε αρκετά καλά τις ανάγκες μας στο μέτωπο της οικονομίας. Με την κρίση να σαρώνει τα πάντα, οι διατυπώσεις καλών προθέσεων περίσσευαν, μόνο που με διατυπώσεις... δεν βάφονται αβγά. Πάντως, είχαμε καταφέρει ακόμα κι αυτά τα λόγια να είναι μισά. Όλοι θυμόμαστε πολύ καλά ότι η πρώτη εξαγγελία για τα μέτρα που θα ληφθούν (αποκρατικοποιήσεις κ.λπ.) είχε συνοδευτεί από σύγχυση, διαμαρτυρίες και άλλα τινά. Τουλάχιστον τώρα, η κυβέρνηση κατάφερε να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα το οποίο, παρά τις όποιες ενστάσεις ή αντιρρήσεις μπορούν να διατυπωθούν, είναι σαφές και κινείται σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Κι αφού επιτέλους βρήκαμε τα σωστά λόγια, περιμένουμε τα έργα. Εδώ, όμως, όπως εξηγεί αναλυτικά το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11), αρχίζουν τα δύσκολα: η αγορά, ο κόσμος της οικονομίας, όλοι ουσιαστικά, αναμένουν σημαντικότατες εξελίξεις, όμως σε ένα περιβάλλον στο οποίο ελλοχεύουν μεγάλοι κίνδυνοι λόγω και της πολιτικής ασυνεννοησίας.

Οι απαισιόδοξοι βλέπουν ότι οι ήδη καταπονημένες από την κρίση επιχειρήσεις και γενικότερα ο παραγωγικός ιστός της χώρας δεν φαίνεται να αντέχουν νέες περιπέτειες, ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινή ζωή του μέσου πολίτη, και φοβούνται πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο ξεπούλημα, για να βρούμε ευκαιριακή ανακούφιση μόνο από το άχθος του δημόσιου χρέους. Δεν βλέπουν ακόμα κάποια σαφή αναπτυξιακή προοπτική.

Από την άλλη πλευρά, οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι τον Ιούνιο θα ληφθούν δύσκολες, αλλά αναγκαίες αποφάσεις, πως οι δανειστές θα ανοίξουν κάπως την κάνουλα της ρευστότητας προς τη χώρα και ότι η οικονομία θα αρχίσει να ξαναβρίσκει σταδιακά τον βηματισμό της, ξεκινώντας έστω από πολύ χαμηλή βάση...

Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχει αρχίσει μια νέα αντίστροφη μέτρηση, αυτήν τη φορά όχι για αποφάσεις, αλλά για έργα και πράξεις που θα δώσουν το πραγματικό μήνυμα σε όλη τη χώρα.