O

ι έντονες διεργασίες στην ελληνική οικονομία συνεχίζονται αμείωτες: η τρόικα πιέζει για νέα μέτρα, η κυβέρνηση ψάχνει και... ψάχνεται για να δώσει κάτι χειροπιαστό (λ.χ. αποκρατικοποιήσεις) και όχι φανταστικό (λ.χ. πάταξη της φοροδιαφυγής) και η αγορά εξακολουθεί να αναζητά κάτι που θα μπορούσε να δώσει ώθηση, έστω και σε βάθος χρόνου.

Την ίδια ώρα, το Χ.Α. εύλογα αδυνατεί να προεξοφλήσει οτιδήποτε θετικό και περιμένει βαλτωμένο το παραμικρό σύνθημα εκκίνησης. Μόνο θετικό σημείο το γεγονός πως ο Γενικός Δείκτης δεν κυλά πιο χαμηλά, γεγονός που δείχνει ότι η χρηματιστηριακή αγορά μάλλον έχει βρει τον πάτο της. Άρα, πολύ λογικά, οι περισσότεροι ζητούν να εντοπίσουν κάποια αιτία ή αιτίες οι οποίες θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν το καλό σενάριο της ανοδικής αντίδρασης.

Είναι σαφές ότι τα σπουδαία νέα θα έρθουν από την πλευρά της οικονομίας. Οποιαδήποτε σημαντική και θετική εξέλιξη στο συγκεκριμένο μέτωπο θα μεταφραστεί αμέσως στο ταμπλό. Και σε αυτήν την περίπτωση, οι πρώτοι που θα εισπράξουν τα καλά νέα θα είναι τα blue chips, οι μετοχές-«ατμομηχανή» του ελληνικού χρηματιστηρίου.

Στη λογική αυτή, το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11) επικεντρώνεται στην κατάσταση που παρουσιάζουν τώρα οι 20 μετοχές οι οποίες απαρτίζουν τον δείκτη της υψηλής κεφαλαιοποίησης, για να φανεί ποιοι θα βρίσκονται σε πιο πλεονεκτική θέση όταν και εφόσον δοθεί η εκκίνηση.

Οι κατηγορίες που προκύπτουν δεν είναι οι συνηθισμένες: κοντά στους... καλούς, που διακρίνονται για την απόδοσή τους στο ταμπλό και για τις αποτιμήσεις τους, κοντά στους... κακούς, μετοχές που υποφέρουν χρηματιστηριακά και δείχνουν να πιέζονται περισσότερο τώρα, υπάρχουν και οι τράπεζες, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, αφού οι συνθήκες γι' αυτές κρίνονται ιδιαίτερα... ιδιαίτερες.

Αν μη τι άλλο, η εικόνα του «εικοσάρη» προκύπτει ανάγλυφα και τα συμπεράσματα είναι σαφή. Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι πότε και πώς θα πέσει λίγο... κάρβουνο στη σταματημένη ατμομηχανή του Χ.Α.