Όχι μόνο για σκι και life style!

Πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση για το γεγονός ότι πέρυσι οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν πάνω από 10% και δεν σταματούν να το διατυμπανίζουν όπου κι αν σταθούν, όπου κι αν βρεθούν, μηδέ εξαιρουμένου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, κ. Θεόδωρου Πάγκαλου.

Θετική εξέλιξη, δεν λέμε, όμως χρειάζεται και μέτρο. Θα πρέπει να αναλογιστούμε πως στην περυσινή άνοδο των εξαγωγών συνέβαλε το εξασθενημένο ευρώ έναντι του δολαρίου όπως επίσης (κυρίως) και το γεγονός ότι οι ελληνικές εταιρείες, μην έχοντας να πουλήσουν την παραγωγή τους στην εγχώρια αγορά, την προώθησαν όσο-όσο στις αγορές του εξωτερικού. Άρα, λοιπόν, καλή και χρυσή η κίνηση για την ανάπτυξη των εξαγωγών, όμως απαιτείται να συνοδεύεται και από μέτρα για τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Και επιπλέον από μια άλλη νοοτροπία πολλών Ελλήνων επιχειρηματιών, οι οποίοι πήγαιναν στο εξωτερικό μόνο για σκι και για life style...

Το Δημόσιο, τα Ναυπηγεία
και τα... συγκοινωνούντα δοχεία!

H αίτηση υπαγωγής των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο άρθρο 99 δεν εξέπληξε κανέναν από εκείνους που γνώριζαν την κατάσταση στον κλάδο και τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίστηκε την όλη υπόθεση κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Πρώτα, λοιπόν, το κράτος «κρατικοποίησε» τα δύο μεγάλα ναυπηγεία (Σκαραμαγκά και Ελευσίνας) και φορτώθηκε έναν σκασμό «ελλείμματα». Και αργότερα, τα «ιδιωτικοποίησε» με έναν πολύ περίεργο τρόπο:

- Πρώτον, το ίδιο το κράτος συνέχισε να αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη τους, ο οποίος μάλιστα έχει μειώσει εδώ και κάτι χρόνια τα «ψώνια» του, λόγω οικονομικής στενότητας.

- Και δεύτερον, το κράτος δεν έδωσε στα ελληνικά ναυπηγεία τα κίνητρα που προσφέρουν άλλες χώρες (τόσο εκτός όσο και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναπτυσσόμενες αλλά και ανεπτυγμένες).

Αν σ' αυτό προσθέσει κάποιος και το υψηλότερο επίπεδο μισθών στην Ελλάδα σε σύγκριση με τη ΝΑ. Ασία και τα Βαλκάνια, τότε αντιλαμβάνεται γιατί οι ιδιωτικές δουλειές που αναλάμβαναν τα ελληνικά ναυπηγεία ήταν λίγες και συχνά ζημιογόνες...

Αυτό που δεν κατάλαβε έγκαιρα το ελληνικό κράτος είναι ότι, από τη στιγμή όπου ήθελε να υπάρχουν στη χώρα ναυπηγεία, χωρίς όμως να τους προσφέρει το πλαίσιο για να βελτιώσουν ουσιαστικά την παραγωγικότητά τους, τα οικονομικά του και τα οικονομικά των ιδιωτικών αυτών εταιρειών αποτελούν λίγο-πολύ συγκοινωνούντα δοχεία. Τώρα, για παράδειγμα, όπου τα Ναυπηγεία Ελευσίνας προσέφυγαν στο άρθρο 99, ζητώντας τη δραστική μείωση της απαίτησης που έχει το ελληνικό δημόσιο προς την εταιρεία, ύψους 36,2 εκατ. ευρώ, πόσο εύκολο είναι να απαντήσει αρνητικά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Άλλη μία περίπτωση όπου το κοινωνικό σύνολο καλείται να πληρώσει τις λανθασμένες κυβερνητικές επιλογές.