H

ατάκα του πριν από τις εκλογές που τον οδήγησαν στην πρωθυπουργία έχει γίνει... μυθική. Όμως, αυτό το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Γιώργου Α. Παπανδρέου, μετά τις εξελίξεις που μας έφεραν πρόσωπο με πρόσωπο με τη χρεοκοπία, έγινε μπούμερανγκ (και... ringtone, και βιντεάκι στο YouTube, και γενικώς... ανέκδοτο). Εν πάση περιπτώσει, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι στην κοινωνία «λεφτά υπάρχουν» (ιδίως... μαύρα), στα κρατικά ταμεία σίγουρα υπάρχουν μόνο όταν εκταμιεύεται η δόση από το ΔΝΤ. Κι εδώ είναι το ζήτημα, να μην εθιστούμε στις «ξένες δόσεις».

Αφορμή για όλα αυτά η ελληνική δέσμευση στην τρόικα για άντληση ποσού 50 δισ. από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας (είτε με αποκρατικοποιήσεις, είτε με εκχώρηση δημόσιας γης, είτε με οποιονδήποτε τρόπο). Το επικοινωνιακό αλαλούμ που επικράτησε με επίκεντρο την ατάκα «ξεπουλάμε ή όχι;» επισκίασε ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολήσει πολύ καιρό πριν (και οπωσδήποτε πριν φτάσουμε σε κατάσταση έσχατης ανάγκης): την παρατεταμένη μη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Τα ολυμπιακά ακίνητα είναι ένα άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Έτσι, το ποσό των 50 δισ. γίνεται η αφορμή για τον «Μ» ώστε να εξετάσει στο Cover Story του (σελ. 10 - 11) το πραγματικό στοίχημα για την ελληνική οικονομία. Το πρώτο μέρος του στοιχήματος είναι να εκπονηθεί ένα υπεύθυνο και πλήρες σχέδιο για την κρατική περιουσία, αφενός για να μειωθεί η πίεση στο έλλειμμα και αφετέρου για να πειστούν οι αγορές ότι μπορούμε να ασκήσουμε πολιτική με μακροχρόνια στρατηγική.

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα, όμως, είναι να εκμεταλλευτεί επιτέλους το κράτος την ίδια του την περιουσία, μακριά από μικροπολιτικές και πρόσκαιρες εκμεταλλεύσεις, ώστε αυτή να αποτελέσει «πάγια» πηγή πλούτου.

Το όποιο πρόγραμμα, βέβαια, ούτε εύκολο θα είναι ούτε και απλό στην εφαρμογή του, και θα χρειαστεί αρκετή πολιτική τόλμη. Ατυχώς, το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι κάποια σενάρια -ενίοτε αντιφατικά μεταξύ τους-, τα οποία κυκλοφορούν στους διαδρόμους των υπουργείων...