Το (μεγάλο) ψάρι που το λέγανε... Atlantic

Όταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η Atlantic απορροφούσε τη Γαληνός - Λαουτάρης, όλοι μιλούσαν για το μεγάλο ψάρι που έφαγε το μικρό. Η οικογένεια Λαουτάρη, με ισχυρή παρουσία στην Εύβοια και στις Σποράδες, απορροφήθηκε από την πολύ μεγαλύτερη Atlantic, ανοίγοντας έτσι... πεδίον δόξης λαμπρόν για συνέργιες και για χρηματιστηριακές εμπειρίες.

Γρήγορα, βέβαια, οι... αγκαλιές και τα φιλιά των δύο οικογενειών στη συνέντευξη Τύπου που είχε δοθεί τότε στο κέντρο της Αθήνας έδωσαν τη θέση τους στην ανοιχτή διαφωνία, στην αποχώρηση της οικογένειας Λαουτάρη από τη διοίκηση και, τέλος, στις μόνιμες αναβολές γενικών συνελεύσεων της εισηγμένης, τις οποίες προκαλούσε η ίδια οικογένεια. Οι Λαουτάρηδες, επίσης, άρχισαν πάλι να δημιουργούν δίκτυο καταστημάτων στην Εύβοια και μάλιστα υπήρξαν και περιπτώσεις όπου ήρθαν στα χέρια τους σημεία πώλησης που παλαιότερα λειτουργούσε η Atlantic.

Την Τετάρτη 9/2 ανακοινώθηκε η πώληση ενός ακόμη καταστήματος της αλυσίδας Atlantic στην Εύβοια. Ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο αγοραστής (δεν αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση), η ουσία είναι πως το... μικρό ψάρι, που είχε φαγωθεί στο πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, κατάφερε να ανασυνταχθεί και να αποκτήσει εκ νέου σημαντική παρουσία.

Όσο για το... μεγάλο ψάρι, που το λέγανε Atlantic, προσπαθεί να διασώσει ό,τι διασώζεται από την τρέχουσα κεφαλαιοποίηση, που είναι χαμηλότερη των 5 εκατ. ευρώ.

Ό,τι πουν οι... Βρυξέλλες

Eνδιαφέρον παρουσιάζει ο πίνακας που περιλαμβάνεται στην πρόσφατη έκθεση της Citigroup για τις ελληνικές μετοχές, καθώς απεικονίζει τη δομή της... πτωχής μας χρηματιστηριακής αγοράς. Σύμφωνα λοιπόν με τον συγκεκριμένο πίνακα, το 43% της σπουδαιότητας του Χ.Α. το παρουσιάζουν οι τράπεζες, το 17% η Coca Cola Τρία Έψιλον, το 11% τα τυχερά παιχνίδια, το 7% οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας, το 8% οι τηλεπικοινωνίες και όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι μόλις το 14%. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι στα λεγόμενα κρατικόχαρτα επικεντρώνεται το 24% του ενδιαφέροντος στο Χ.Α.

Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος προσθέσει τις τράπεζες και τα κρατικόχαρτα, εταιρείες δηλαδή που επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις κρατικές αποφάσεις, τότε αντιλαμβάνεται γιατί η πορεία της Σοφοκλέους κρίνεται, κατά το πλείστον, από πολιτικού είδους αποφάσεις, που λαμβάνονται είτε στην Αθήνα είτε στις Βρυξέλλες.