Σ

την αρχή του 2010, οποιοδήποτε σενάριο ανόδου στο Χ.Α. λίγο-πολύ αναγόταν στο επίπεδο της... επιστημονικής φαντασίας: η οικονομία βρισκόταν στον πάτο, η πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας ήταν πιο κοντά από ποτέ, μηχανισμός στήριξης δεν υπήρχε, η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν απλώς εργασία επί χάρτου και η αγορά ασφυκτιούσε και παρέλυε. Και το Χ.Α. απλώς κατρακυλούσε, καθώς ανέμενε τα χειρότερα, έχοντας ήδη δει το «μαύρο» δ΄ τρίμηνο του 2009 στα αποτελέσματα των εισηγμένων.

Βρισκόμαστε στη μέση της χρονιάς και αρκετά είναι τα πράγματα που έχουν αλλάξει. Ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει βρεθεί ο δρόμος για τη «σωτηρία», όμως πλέον η συζήτηση δεν αφορά στο ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε, αλλά, πρωτίστως, στο πόσο αποτελεσματικά είναι (ή θα είναι) αυτά που έχουν ληφθεί και στο πώς θα συνεχιστούν οι απαραίτητες αλλαγές για να βρεθούμε σε τροχιά ορθολογικής ανάπτυξης.

Καθώς το χρηματιστήριο είναι προεξοφλητικός μηχανισμός, αναζητούνται ήδη οι αιτίες του μίνι ράλι των προηγούμενων ημερών. Οι περισσότεροι τείνουν στο συμπέρασμα ότι έχουμε μια στενά χρηματιστηριακή κίνηση αντίδρασης, μετά την πολύμηνη πίεση στις μετοχές. Όμως, η είδηση είναι αλλού: υπάρχουν και «ταύροι» (έστω και... ισχνοί) στην αγορά, που θεωρούν ότι υπό όρους αυτή η τάση μπορεί να αποδειχτεί σταθερή και να έχει διάρκεια.

Στο θέμα αυτό επικεντρώνεται το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11), στα επιχειρήματα και στις εκτιμήσεις των αισιόδοξων της αγοράς, για να περιγραφούν οι αντοχές της χρηματιστηριακής ανόδου. Ενθαρρυντικό μέχρι στιγμής στοιχείο το γεγονός πως η κυβέρνηση (έστω με δισταγμούς ή παλινωδίες και υπό τη «διεθνή» πίεση) προχωρά σε κινήσεις αδιανόητες μέχρι πρότινος για τα ελληνικά δεδομένα. Ενθαρρυντικές επίσης και οι διεργασίες στον τραπεζικό κλάδο.

Από την άλλη πλευρά, η εικόνα στο διεθνές μέτωπο παραμένει αμφίσημη, αφού αρκετά σημεία δεν έχουν ξεκαθαρίσει. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η εσωτερική κατάσταση είναι εκείνη που θα δώσει τα «ασφαλή σήματα». Αυτό τουλάχιστον περιμένουν οι «ταύροι» της αγοράς...