Ανάγκα και οι θεοί πείθονται...

Προ ετών, η παλιά διοίκηση της ΕΛΦΙΚΟ είχε ερωτηθεί αν σκόπευε να πουλήσει το ακίνητο της εταιρείας στη Βαρυμπόμπη (δεν χρησιμοποιείται για λειτουργικούς λόγους) και η απάντηση που είχαμε λάβει ήταν: «Εξετάζουμε διάφορες περιπτώσεις, αλλά γιατί βιάζεστε; Να πάρουμε τα λεφτά και να τα φάμε;».

Το νόημα της απάντησης ήταν ότι η διοίκηση της εισηγμένης δεν βιαζόταν να εκποιήσει κάποιο περιουσιακό στοιχείο. Σήμερα, ωστόσο, τα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει και η νέα διοίκηση δηλώνει: «Σύντομα, δε, θα επιδιωχθεί η με κάθε πρόσφορο τρόπο αξιοποίηση των σημαντικών ακινήτων της εταιρείας», χωρίς να περιορίζεται σε αυτό της Βαρυμπόμπης, αλλά θα περιλαμβάνει και του Σχηματαρίου, στο οποίο είναι εγκατεστημένες η παραγωγική και η διοικητική λειτουργία της εισηγμένης.

Αν μάλιστα συνεκτιμήσουμε και μία ακόμα φράση της διοίκησης σχετικά με την «αναζήτηση αγοραστών για τη ρευστοποίηση πλεονάζοντος μηχανολογικού εξοπλισμού», ίσως πάρουμε μια καλή ιδέα για την τρέχουσα κατάσταση που επικρατεί γενικότερα στον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο...

Η αλήθεια είναι πως κάμποσα βαφεία έχουν βάλει λουκέτο τον τελευταίο καιρό και μακάρι το πρόβλημα του χώρου να περιοριζόταν σε αυτά. Άλλες εισηγμένες εταιρείες, λοιπόν, του κλάδου περιορίζουν δραστικά την παραγωγή τους και όσες έχουν ακίνητα κοιτάζουν πώς μπορούν να τα αξιοποιήσουν.

Η Τεξαπρέτ, για παράδειγμα, σταμάτησε τη λειτουργία του βαφείου και αναζητά τώρα τρόπους εκμετάλλευσης του πρώην εργοστασίου της.

Ξανά στην επικαιρότητα έρχεται και το θέμα των ακινήτων της Μουζάκης, το οποίο η διοίκηση της εισηγμένης μελετά καθώς χώροι περισσεύουν. Ο όμιλος, βέβαια, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας (ταμείο υψηλότερο των τραπεζικών υποχρεώσεων), ωστόσο γνωρίζει καλά ότι όσο «λίπος» αποκτά μια κλωστοϋφαντουργική εταιρεία σε χαλεπούς καιρούς όπως οι τρέχοντες τόσο το καλύτερο...

Υ.Γ.: Μάλλον θα έχουν μετανιώσει όσοι δεν θέλησαν (ή δεν πρόλαβαν) να πουλήσουν μετοχές της ΕΛΦΙΚΟ όταν διεξάγονταν οι συζητήσεις με τον όμιλο Λαυρεντιάδη, για πιθανή χρήση της εισηγμένης ως «οχήματος».

Έχει και «ουρά» το θέμα...

Το δημοσίευμα του «Μ» στο προηγούμενο φύλλο για τον λιθάνθρακα που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ, παρά τη θεωρητική απαγόρευση της Πολιτείας, ενθάρρυνε πολλούς να αρχίσουν να μιλάνε. Οι αποκαλύψεις είναι όντως εντυπωσιακές. Η ΔΕΗ είχε αποπειραθεί και πριν από περίπου δέκα χρόνια να εμπλουτίσει τον «φτωχό» λιγνίτη που χρησιμοποιείται στους ΑΗΣ της Μεγαλόπολης με λιθάνθρακα, όμως κόντεψε να τους τινάξει στον αέρα. Κι αυτό γιατί οι συγκεκριμένες μονάδες κατασκευάστηκαν ώστε να καίνε τον συγκεκριμένο λιγνίτη, οπότε δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το μίγμα λιγνίτη - λιθάνθρακα. Παρ' όλα αυτά, η ΔΕΗ επανέρχεται και θα ξαναδοκιμάσει, γιατί πράγματι ο λιγνίτης που χρησιμοποιείται στους ΑΗΣ Μεγαλόπολης δεν αποδίδει την προσδοκώμενη θερμογόνο δύναμη.

Να σημειωθεί πως την περίοδο των Χριστουγέννων η Επιχείρηση εμπλούτισε τον λιγνίτη με 1.000.000 λίτρα diesel προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, γι' αυτό και στρέφεται στον λιθάνθρακα ως εναλλακτική(;) λύση. Στις 6 Απριλίου από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κατέπλευσε στο λιμάνι της Καλαμάτας το πρώτο φορτηγό πλοίο, AGIOS RAFAEL, για να μεταφορτώσει ένα μέρος της συνολικής ποσότητας των 10.000 τόνων λιθάνθρακα που προορίζονται για τους ΑΗΣ Μεγαλόπολης, και ακολούθησαν την επόμενη μέρα άλλα δύο, το ΒΑΣΙΛΙΚΗ και το ΑΛΙΑΝΘΟΣ. Θα σταματήσει κανείς τη ΔΕΗ από ένα ακόμη περιβαλλοντικό έγκλημα;