O

μύθος είναι παλιός: Ο Σίσυφος, βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας (η μετέπειτα Κόρινθος), κατόρθωσε να ξεγελάσει τον Άδη πολλές φορές (ακόμα και να τον αιχμαλωτίσει) και ξέφυγε έτσι από τον θάνατο. Η τελευταία φορά, όμως, που κατάφεραν να τον συλλάβουν του επιφύλαξε ένα σκληρότατο μαρτύριο: καταδικάστηκε να σπρώχνει στην αιωνιότητα έναν θεόρατο βράχο μέχρι την κορυφή ενός λόφου. Κάθε φορά, όμως, που ο Σίσυφος πλησίαζε στην κορυφή ο βράχος κατρακυλούσε και πάλι. Και το μαρτύριο ξανάρχιζε.

Ο μύθος είναι αρχαιοελληνικός και μας ταιριάζει απόλυτα: μια του κλέφτη (με τους «πειραγμένους» ρυθμούς ανάπτυξης και λοιπών οικονομικών επιδόσεων), δυο του κλέφτη, τρεις και μας τσάκωσαν. Η κρίση που ξέσπασε το 2007 αποκάλυψε τη γύμνια μας σε όλο της το μεγαλείο. Και τώρα απλώς εκτελούμε εντολές και καλούμαστε να συμμορφωθούμε «προς τας υποδείξεις», χωρίς περιθώριο επιλογής ή υπαναχώρησης.

Θα περιοριστούμε στον ρόλο του Σίσυφου; Αυτό τελικά καταλήγει να είναι το ερώτημα. Είναι βέβαιο ότι έχουμε μπροστά μας χρόνια σκληρής προσαρμογής, με ανατροπές «καθιερωμένων» συνηθειών και πρακτικών (ήδη, οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν μια πικρή γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει). Θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας; Αυτό είναι το πραγματικά μεγάλο στοίχημα: ο στόχος και... πόσοι θα «συμμετάσχουν» για να επιτευχθεί αυτός. Γιατί αν παραμείνουμε στον... εύκολο επιμερισμό του βάρους, «τι 'χες, Σίσυφε;», «τι 'χα πάντα»...

Εν πάση περιπτώσει, η εξαγγελία του «σκληρού» πακέτου μέτρων αλλάζει σε σημαντικό βαθμό και τα δεδομένα στη χρηματιστηριακή αγορά και στο θέμα αυτό εστιάζει το Cover Story του ανά χείρας «Μ» (σελ. 10 - 11). Εξετάζει τις νέες συνθήκες στο χρηματιστήριο, το πώς και πόσο συνδέονται με τα μεγάλα ζητήματα που έχει να επιλύσει η κυβέρνηση, δίνει τα κομβικά σημεία για τις εισηγμένες εταιρείες και, τέλος, επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση για την πορεία του Γενικού Δείκτη το επόμενο διάστημα.

Το συμπέρασμα παραμένει: δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για κωλυσιεργία και μισές δουλειές. Το μέλλον; Τώρα πια, από εμάς εξαρτάται, σχεδόν αποκλειστικά.