H

παρατεταμένη πτώση στο Χ.Α. είναι άκρως αποκαλυπτική. Καθώς το χρηματιστήριο δεν ήταν δυνατόν να εξακολουθήσει να αγνοεί την κατάσταση στην πραγματική οικονομία, μπορούμε να υπολογίσουμε (κατά κάποιον τρόπο) το μέγεθος των φόβων από την πορεία που ακολουθούν οι μετοχές. Και, δυστυχώς, η λογική που αγγίζει τα όρια του «ξεπουλήματος» συναντά τη λογική των φημών που θέλουν η χώρα να χρεοκοπεί...

Εν πάση περιπτώσει, όσοι περίμεναν κάποια ομαλοποίηση στην αγορά από το φετινό φθινόπωρο διαψεύστηκαν. Οι περισσότεροι τώρα εκτιμούν ότι οι επόμενοι επτά μήνες τουλάχιστον θα είναι πολύ δύσκολοι. Οι εισηγμένες εταιρείες φοβούνται και νέα υποχώρηση της ζήτησης, ενώ παράλληλα δεν βλέπουν τόνωση των επενδύσεων.

Οι φόβοι τους αυτοί ενισχύονται από τον εκτροχιασμό των δημόσιων οικονομικών και από τις αναταράξεις τις οποίες προκαλούν οι αιχμηρότατες παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα αρνητικά διεθνή δημοσιεύματα, τα σκληρά μέτρα που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση, η αβεβαιότητα στην αγορά ομολόγων κ.ά. Και το χειρότερο είναι ότι φέτος το οπλοστάσιο των εταιρειών είναι αρκετά περιορισμένο, καθώς φαίνεται να έχουν εξαντλήσει τις περισσότερες από τις δυνατές επιλογές τους για να αντεπεξέλθουν στην κρίση.

Οπότε το εύλογο ερώτημα είναι «και τώρα, τι;». Την προσέγγιση στο θέμα επιχειρεί το «Cover Story» του «Μ» (σελ. 10 - 11), που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στο βασικό αυτό ερώτημα. Κατά βάση, όμως, επιχειρεί να αποτυπώσει την ακριβή κατάσταση στο χρηματιστήριο και γι' αυτό επικεντρώνεται σε δύο βασικά σημεία: ποιοι είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι για τις εταιρείες, αλλά και ποια είναι τα πλεονεκτήματά τους (οι άμυνές τους, για την ακρίβεια).

Πάντως, ειδικά για τις μετοχές επιβάλλεται να αναφερθεί ότι το διεθνές κλίμα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό (σελ. 40 - 41). Γιατί μπορεί οι αναλυτές να συνιστούν αγορές και να αναμένουν ανάκαμψη (έστω και σε βάθος χρόνου), οι θεσμικοί επενδυτές, όμως, βλέποντας την κατάσταση στην οικονομία κινούνται σαν «απρόθυμοι αγοραστές», έτοιμοι να πουλήσουν στην πρώτη ευκαιρία...