E

να ακόμα από τα μεγάλα ερωτήματα (τόσο για την οικονομία ευρύτερα όσο και για το χρηματιστήριο ειδικότερα) απαντήθηκε. Έτσι, μετά τις τράπεζες, που φαίνεται ότι ξαναβρίσκουν τον δρόμο της κερδοφορίας (όπως εκτιμούν οι αναλυτές τουλάχιστον), και η πολιτική σκηνή ομαλοποιείται: η κυβέρνηση που προέκυψε από τις κάλπες στις 4 Οκτωβρίου έχει ισχυρή εντολή και καλείται πλέον να υλοποιήσει το πρόγραμμά της άμεσα και χωρίς παρεκκλίσεις.

Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν εξομαλυνθεί συνολικά: η κατάσταση στην οικονομία παραμένει άκρως δυσχερής (και δυσοίωνη) και η αγορά ασφυκτιά υπό το βάρος σημαντικών προβλημάτων (χρόνιων και μη...). Έτσι, κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής, αφού οι προβλέψεις είναι εξ ορισμού επισφαλείς, ενώ σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί αρκετός χρόνος ώστε τα όποια μέτρα ληφθούν να διαχυθούν στην πραγματική οικονομία.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι εισηγμένες επιχειρήσεις δεν έχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και μάλλον σε αγώνα αντοχής επιδίδονται παρά ανάπτυξης. Σε αυτό το ίδιο περιβάλλον, πάλι, υπάρχει ένα... χρηματιστήριο που δείχνει να προεξοφλεί θετικές εξελίξεις και συνεχίζει να ανεβαίνει απτόητο, καταγράφοντας νέα υψηλά έτους (και όχι μόνο).

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πού βρίσκεται η άκρη αυτού του μπλεγμένου κουβαριού: οι «ταύροι» έχουν δίκιο ή οι «αρκούδες»; Σε αυτό επιχειρεί να δώσει απαντήσεις το Cover Story του «Μ» (σελ. 7 - 9), εξετάζοντας και ερμηνεύοντας αυτό το ιδιότυπο μπρα ντε φερ των «ταύρων» με τις «αρκούδες». Κριτήριο και αφορμή το (ψυχολογικό κυρίως) ορόσημο των 3.000 μονάδων, το οποίο θέτουν ως πρώτο στόχο οι αισιόδοξοι...

Οι προϋποθέσεις και οι παράμετροι πολλές, όμως, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα ακινησίας, η αγορά δείχνει έτοιμη να εκμεταλλευθεί και την παραμικρή ένδειξη κινητικότητας για να προεξοφλήσει σημαντικότερες εξελίξεις. Το μόνο που μένει είναι να δούμε την πραγματική κατάληξη των εικασιών. Για να μάθουμε τελικά και ποιος θα κερδίσει το στοίχημα...