K

αι μετά τις αλλεπάλληλες πτωτικές συνεδριάσεις, που έφεραν τον Γενικό Δείκτη στα επίπεδα του Μαρτίου 2003, ακολούθησε βίαιη ανοδική αντίδραση. Όπως και στις ξένες αγορές, όπου τα (όποια και λίγα) καλά νέα προκαλούν επίσης βίαιες ανοδικές αντιδράσεις. Οπότε τα... αμλετικά επενδυτικά διλήμματα τίθενται αυτομάτως. Οπότε, επίσης, επιβάλλεται η εξέταση των δεδομένων στην παρούσα συγκυρία.

Το πρώτο σαφές και κυρίαρχο δεδομένο είναι ότι η κρίση συνεχίζεται αμείωτη. Ο βαθμός της μεταβλητότητας στα χρηματιστήρια παραμένει υψηλός, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε τοποθέτηση να είναι ριψοκίνδυνη.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι πολλοί ακόμα αμφιβάλλουν για το κατά πόσον έχουμε δει την κρίση στην πλήρη έκτασή της και παράλληλα φοβούνται και για άλλους «σκελετούς στις ντουλάπες». Το γεγονός ότι κράτη και κεντρικές τράπεζες εγγυώνται για τη διάσωση των (όποιων προβληματικών) χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων δεν απαλύνει τους φόβους σχετικά με το πραγματικό μέγεθος των απωλειών.

Η παγκόσμια ύφεση είναι ακόμα ένα δεδομένο: η κατανάλωση πέφτει, τα εταιρικά κέρδη κάμπτονται, οι επενδύσεις γίνονται με το σταγονόμετρο. Και είναι ακόμα μη υπολογίσιμος ο πιθανός χρόνος για την ομαλοποίηση της κατάστασης.

Κόντρα σ' αυτήν την «τριάδα», πάντως, υπάρχουν και κάποια θετικά σημεία. Η κάμψη στις τιμές των εμπορευμάτων ρίχνει τα κόστη για τις επιχειρήσεις, οι περισσότερες εταιρείες έχουν λάβει μέτρα άμυνας και δεν είναι απροετοίμαστες για την πιθανή επιδείνωση της κατάστασης, τα κρατικά πακέτα στήριξης βοηθούν τις τράπεζες και ενισχύουν τη ρευστότητα στο σύστημα.

Το συμπέρασμα απ' όλα αυτά δεν μπορεί να είναι απόλυτο, οπότε το Cover Story του ανά χείρας «Μ» (σελ. 8 - 9) εξετάζει όλες αυτές τις παραμέτρους μία προς μία και επιχειρεί να ξεδιαλύνει ως έναν βαθμό κατά πόσον έχουμε μια απλή αντίδραση ελατηρίου ή κάποια μονιμότερη τάση. Οι επενδυτικές αποφάσεις έπονται...