Π

υκνώνουν τα σύννεφα στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές και κατ' επέκταση στη Σοφοκλέους. Μέσα στις επόμενες σαράντα ημέρες θα μάθουμε πολύ περισσότερα πράγματα για την «τρύπα» των subprime loans, καθώς θα δημοσιευτούν τα εξαμηνιαία αποτελέσματα των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών του εξωτερικού. Παράλληλα, όμως, τέσσερις παράγοντες απαρτίζουν το «καρέ του φόβου» για τις διεθνείς κεφαλαιαγορές: η πορεία του πετρελαίου, η άνοδος του πληθωρισμού καθώς και οι εξελίξεις στα μέτωπα της απασχόλησης και της κατανάλωσης (σχετικό θέμα του «Μ» στις σελ. 40 - 41).

Η διεθνής συγκυρία βέβαια κάθε άλλο παρά έχει αφήσει ανεπηρέαστη την ελληνική οικονομία. Αναλυτικά ρεπορτάζ υπάρχουν άλλωστε στο σημερινό φύλλο του «Μ» για την ανοδική πορεία του πληθωρισμού αλλά και για τη σημαντική αύξηση του κόστους των καταθέσεων για τις τράπεζες, με ό,τι αυτό θα μπορούσε να σημάνει για την οικονομική πορεία τους (σελ. 8 και 18).

Η Εθνική Τράπεζα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και ιδίως μετά την πρόσφατη αύξηση μετοχικού (προνομιούχου) κεφαλαίου που πραγματοποίησε είναι σε θέση να κινηθεί επιθετικά στις αγορές του εξωτερικού. Οι νέες προτεραιότητες του ομίλου στην Αίγυπτο, στη Ρωσία και στην Ουκρανία παρουσιάζονται στη σελ. 19.

Κάτω από τις αντίξοες διεθνείς και εγχώριες συνθήκες, αναμενόμενο είναι οι επενδυτές που τοποθετήθηκαν πέρυσι στη Σοφοκλέους να καταγράφουν απώλειες. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις η γκρίνια των επενδυτών είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς οι τιμές των μετοχών αυτών βρίσκονται στα χαμηλά όρια του τελευταίου δωδεκαμήνου (ή έστω «φλερτάρουν» με αυτά). Ποιες είναι οι εταιρείες αυτές, γιατί έφτασαν μέχρι εκεί και ποιες είναι οι προοπτικές τους; Οι απαντήσεις δίνονται στο θέμα «Σοφοκλέους: το 13άρι της γκρίνιας» στις σελ. 12 - 13.

Το σημερινό Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11) αναφέρεται σε έναν κλάδο, τον κατασκευαστικό, που κατά το παρελθόν βρέθηκε πολλές φορές στο επίκεντρο του χρηματιστηριακού ενδιαφέροντος, αλλά στη συνέχεια περίπου... περιθωριοποιήθηκε. Το θέμα είναι ότι το τελευταίο διάστημα οι αναλυτές «θυμήθηκαν» και πάλι τον κατασκευαστικό κλάδο, δημοσιεύοντας θετικές εκθέσεις για τους μεγάλους ομίλους του χώρου.

Όσο για τις μικρομεσαίες κατασκευαστικές δυνάμεις, αυτές παραμένουν στη «χρηματιστηριακή αφάνεια», πλην όμως με κεφαλαιοποιήσεις πολύ χαμηλότερες από τη λογιστική αξία τους. Ίσως κάποιες από αυτές σε βάθος χρόνου να κάνουν την έκπληξη...