O

ι νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική αγορά αντικατοπτρίζονται πλήρως και στο "ταμπλό". Καλές από πλευράς θεμελιωδών μεγεθών εταιρείες παραμένουν στα... αζήτητα, καθώς δεν έχουν το μέγεθος, την εμπορευσιμότητα, ακόμη και την "προβολή" για να συγκεντρώσουν επενδυτικό ενδιαφέρον (Cover Story). Κι αν για τα ελληνικά δεδομένα είναι μικρές, για τα διεθνή είναι "περίπτερα".

Η κατάσταση αυτή, παρότι επηρεάζεται και από το γεγονός ότι οι γνωρίζοντες αναμένουν τη δημιουργία άλλης κατηγοριοποίησης των αγορών μέσα στο Χ.Α., με τους πολύ μικρούς να πηγαίνουν σε άλλο καθεστώς από αυτό των μεγάλων, δεν πρόκειται να μεταβληθεί τα επόμενα χρόνια.

Όσοι δεν υπακούσουν στα μηνύματα της εποχής, θα περιθωριοποιηθούν απόλυτα. Στην πράξη η παραμονή τους στην αγορά δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα!

Στην επικαιρότητα βέβαια περνά τώρα ένα άλλο θέμα (σελ. 20): Τι θα κάνει ο "πυρήνας" της Σοφοκλέους, οι μεγάλες εταιρείες που πιέστηκαν εντονότατα στη χθεσινή συνεδρίαση; Για τους αισιόδοξους πρόκειται για μια περιστασιακή διόρθωση, η βιαιότητα της οποίας οφείλεται στο μεγάλο "volatility" που έτσι κι αλλιώς παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα η ελληνική αγορά (και όχι μόνον αυτή).

Για τους απαισιόδοξους, όμως, συνδέεται ίσως και με μεγάλα θέματα που αφορούν στη σχέση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τον "βασικό μέτοχο" ως τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ. Χαρακτηριστικό της "υπόκωφης" έντασης στις σχέσεις είναι το θέμα της Έλενας Λάσκαρη στις σελίδες 8-9.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι προϋπόθεση για να πάει καλά η Σοφοκλέους είναι να μη χαλάσει το "κλίμα" στις αγορές του εξωτερικού, όπου παρά την άνοδο του πετρελαίου (σελ. 38) οι προσδοκίες για την ανάπτυξη παραμένουν -ακόμη- θετικές (σελ. 40-41).

Στο μεταξύ κι ενώ οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) συμφωνούν ότι η μεγάλη προοπτική για την ελληνική οικονομία αλλά και την ελληνική επιχειρηματικότητα βρίσκεται στις γειτονικές χώρες, τα μεγάλα... λάθη συνεχίζονται. Αποκαλυπτικό είναι το θέμα της σελ. 37 για τις ελληνικές παλινωδίες αναφορικά με την επιχειρηματική μας διείσδυση στην -τεράστια για τα δικά μας δεδομένα- αγορά της Τουρκίας!

Τέλος, στον επενδυτή που καλείται ολοένα και περισσότερο να χρησιμοποιεί τους αριθμούς για να λαμβάνει τις αποφάσεις του απευθύνεται το θέμα στις σελίδες 14-15, που είναι αφιερωμένο σε ένα νέο (για την ελληνική πραγματικότητα) επενδυτικό "εργαλείο": Τις ταμειακές ροές, που αν εξεταστούν μαζί με τη λογιστική κατάσταση μιας εταιρείας, αποκαλύπτουν πάρα πολλά "κρυφά" ως τώρα σημεία. Κι εν τέλει αποκαλύπτουν το βασικότερο: αν μια εταιρεία παράγει περισσότερο ή λιγότερο χρήμα από όσο... ξοδεύει!