ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ
(ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ)
ΕΓΧΩΡΙΟΙ
ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ!

O

Δείκτης στις 3.000 μονάδες! Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 2001, οι Έλληνες επενδυτές στοιχημάτιζαν αν η αγορά θα "έβλεπε" και πάλι τις 4.000 ή τις 5.000 μονάδες ή όχι. Έβαζαν τα χρήματά τους και περίμεναν να επαναληφθεί το "θαύμα" του 1999.

Το 2005, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Γενικός Δείκτης βρίσκεται και πάλι υψηλότερα από τις 3.000 μονάδες, αλλά το θέμα έχει πάψει πλέον να απασχολεί την ελληνική κοινωνία στον βαθμό που θα έπρεπε και με στοιχείο σύγκρισης την προ τετραετίας εποχή.

Ο λόγος είναι απλός: Δεν υπάρχουν Έλληνες επενδυτές για να ασχοληθούν. Εδώ και καιρό η Σοφοκλέους κινείται κάτω από τις "διαταγές" και τη βούληση των ξένων θεσμικών. Και αυτοί με τη σειρά τους είναι, κατά έναν τρόπο, "εγκλωβισμένοι" στις επιλογές τους!

Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά βρίσκεται στον αστερισμό των μεγάλων οίκων του εξωτερικού. Ουδείς ένιωσε ξαφνιασμένος από την ανοδική διάσπαση του ψυχολογικού φράγματος των 3.000 μονάδων.

Όλοι γνωρίζουν ότι οι συνθήκες στην αγορά έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορεί να γραφτεί οποιοδήποτε νούμερο στο ταμπλό: οι 3.200 μονάδες που έχουν θέσει ως στόχο για ολόκληρο το 2005 αρκετές χρηματιστηριακές εταιρείες ή και οι 2.800, αν κάτι τέτοιο επέβαλε η βραχυπρόθεσμη πολιτική των μεγάλων traders.

"Γιατί όχι και οι 3.500", μας επεσήμανε έμπειρο στέλεχος της αγοράς και συμπλήρωσε: "Αν η αγορά περιμένει τις 3.200 μονάδες, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Ή να αρχίσουν κάποιοι να πουλάνε νωρίτερα ή να οδηγηθούμε υψηλότερα, έτσι ώστε να παρασυρθεί η αγορά σε νέες τοποθετήσεις".

Νέες τοποθετήσεις; Από ποιους; Και ερχόμαστε στο ζητούμενο, το οποίο είναι οι εγχώριοι επενδυτές. Οι ξένοι έχουν αρχίσει να αγοράζουν εδώ και δύο χρόνια, από τη στιγμή που ο Γενικός Δείκτης προσέγγισε τις 1.450 μονάδες. Ήταν τότε που άρχισε η μεγάλη φυγή των εγχώριων επενδυτών. Μία φυγή που συνεχίστηκε έντονα και στους επόμενους μήνες και η οποία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.

Οι ξένοι θεσμικοί αύξησαν έτσι εντυπωσιακά τις θέσεις τους σε ελληνικές μετοχές και μπήκαν σε μία διαδικασία "στήριξης" των επιλογών τους. Έχοντας χρήματα και μεγάλα αποθέματα υπομονής, μπορούν να περιμένουν αρκετό χρόνο για να εμφανιστεί η επόμενη φουρνιά που θα θελήσει να παραλάβει τις μετοχές τους.

Μία φουρνιά που θα πρέπει να αναζητηθεί μεταξύ άλλων ξένων θεσμικών ή μεταξύ των εγχώριων επενδυτών. Το πρόβλημα, λοιπόν, έγκειται σ' αυτό ακριβώς το σημείο. Οι εγχώριοι επενδυτές αρνούνται πεισματικά να ανέβουν στο τρένο, παρά το γεγονός ότι μετράνε ήδη σημαντικότατα διαφυγόντα κέρδη από τη μέχρι σήμερα αποχή τους!