Μ

ε τους τζίρους να έχουν διολισθήσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της χθεσινής συνεδρίασης όπου η συνολική αξία συναλλαγών μόλις ξεπέρασε τα... 51 εκατ. ευρώ), καθίσταται προφανές ότι η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά βρίσκεται σε μια οδυνηρή περίοδο αναζήτησης του μέλλοντός της.

Το γεγονός ότι η Σοφοκλέους παρέμεινε μεταξύ των ανεπτυγμένων αγορών, περνώντας το "τεστ" του οργανισμού FTSE, δεν αποτελεί δυστυχώς εχέγγυο για το μέλλον. Τα προβλήματα της αγοράς δεν περιορίζονται σε "τεχνικά" θέματα, όπως το free delivery payment και το short selling (σελ. 37), ούτε στην κρίση που μαστίζει τις χρηματιστηριακές εταιρείες (βλέπε σελ. 46) και θα οδηγήσει σε δραστική συρρίκνωση του αριθμού τους.

Το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί αφορά τα "προϊόντα" της αγοράς και τους "πελάτες" της. Ως προς το πρώτο είναι πλέον γενικά παραδεκτό ότι η αγορά ως έχει και υφίσταται όχι απλώς διαθέτει περισσότερα "προϊόντα" (δηλαδή εισηγμένες εταιρείες) απ' όσα αντέχουν τα "ράφια" της, αλλά και ότι ανάμεσα σε αυτά τα προϊόντα μεγάλος αριθμός είναι είτε δεύτερης και τρίτης διαλογής είτε... μαϊμούδες, με όλη τη σημασία της λέξης.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως λείπουν εταιρείες με πραγματική, λειτουργική και σταθερά επαναλαμβανόμενη κερδοφορία (Cover Story).

To πρόβλημα των εισηγμένων και ιδίως της διαφάνειας στα οικονομικά στοιχεία και στις πληροφορίες που παρέχουν αναμένεται ότι θα αποτελέσει την επόμενη μεγάλη πρόκληση για την ηγεσία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, η οποία ήδη φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο σε ό,τι αφορά τις χρηματιστηριακές εταιρείες. Από την άλλη πλευρά, τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα φαίνεται ότι θα εισαχθούν οριστικά στην ελληνική πραγματικότητα από το α΄ τρίμηνο του 2005 (σελ. 8).

Σημείο αγωνίας όμως για όσους αναζητούν το μέλλον της Σοφοκλέους σε ένα περιβάλλον διεθνοποίησης και ενοποίησης των κεφαλαιαγορών ανά τον κόσμο αποτελεί και το γεγονός ότι η ελληνική αγορά φαίνεται να χάνει το τρένο των διεθνών συμμαχιών (σελ. 36-37), όταν τόσο η γειτονική Κωνσταντινούπολη όσο και οι αραβικές χώρες (με άξονα την Αίγυπτο) δείχνουν να κάνουν πολύ μεγάλα βήματα.

Θολό, τέλος, και το μακροοικονομικό τοπίο, καθώς η κυβέρνηση έχει μεν ολοκληρώσει μια δυσάρεστη απογραφή (σελ. 9), πλην όμως δεν ξεκαθαρίζει τα μέτρα και τις πολιτικές που θα εφαρμόσει, περιμένοντας την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού.