Μ

ία εβδομάδα ήταν αρκετή για να έλθουν στην επιφάνεια τα άγνωστα στους πολλούς αλισβερίσια που γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες στο παρασκήνιο της Σοφοκλέους (Cover Story, σελ. 8-9). Ο "αέρας" που υποτίθεται ότι είχε καταργηθεί με τις συμβάσεις margin... ζούσε και βασίλευε. Οι τόκοι έδιναν κι έπαιρναν, όπως άλλωστε φαίνεται και από τους ισολογισμούς πλειάδας χρηματιστηριακών, που βγαίνουν θετικοί χάριν των εσόδων που έχουν από "τόκους πιστωτικούς".

Από την άλλη, είδαμε να έρχεται "στη φόρα" ο τρόπος με τον οποίο βασικοί μέτοχοι πουλάνε, αγοράζουνε και γενικώς "κινούν" τις μετοχές τους, υποθηκεύοντας μεγάλα ποσοστά τα οποία κατέχουν στην εταιρεία τους, χωρίς βεβαίως να το έχουν αυτό υπ' όψιν οι επενδυτές. Με παραπλήσιο τρόπο κινούνται βεβαίως και οι "γνωστοί - άγνωστοι" λομπίστες, το έτερο απαραίτητο στοιχείο των νοσηρών φαινομένων που ζούμε στη Σοφοκλέους.

Η περίπτωση της Informatics με την Ολυμπία ΑΧΕΠΕΥ (σελ. 11), κατόπιν της άγριας κόντρας που ξέσπασε μεταξύ τους, δίνει το στίγμα μιας κατάστασης που προφανέστατα υπήρχε με την ανοχή της προηγούμενης ηγεσίας της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ως προς τις "ανοικτές πιστώσεις".

Κι έτσι, το είδαμε και αυτό. Ένα μεγάλο ποσοστό μετοχών των βασικών μετόχων μιας εισηγμένης εταιρείας (ποσοστό κρισιμότατο ενδεχομένως για τον έλεγχο της διοίκησης της συγκεκριμένης εταιρείας) πουλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε διάστημα ημερών.

Μαζί βεβαίως με τα "ξερά" καίγονται και τα "χλωρά". Η απαξίωση των εταιρειών μικρής κεφαλαιοποίησης είναι συνεχής. Ανάμεσα σε αυτές τις εταιρείες (σε ελάχιστες βεβαίως σε σχέση με τον συνολικό αριθμό όσων πέφτουν) κρύβονται και οι μεγάλες ευκαιρίες του επόμενου διαστήματος. Αρκεί κάποιος να έχει την απαιτούμενη διορατικότητα και την επίσης απαιτούμενη υπομονή.

Η αγορά γίνεται πιο ορθολογική με τρόπο βίαιο. Δυστυχώς μόνον με αυτό τον τρόπο συντελούνται οι μεγάλες αλλαγές. Ωστόσο η έξοδος από αυτό το σκοτεινό τούνελ δεν είναι ακόμη ορατή.

Οι ίδιες οι τράπεζες -ο γνωστός στυλοβάτης της Σοφοκλέους- δεν έχουν να λύσουν μόνο τα προβλήματα που σχετίζονται με τα πανωτόκια και το Ασφαλιστικό (σελ. 36-37).

Υπάρχουν ακόμη τα προβλήματα με τις θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες (σελ. 13), εταιρείες που ανήκουν σε έναν κλάδο ο οποίος αναμφισβήτητα "νοσεί" στη χώρα μας, γεγονός που αποτυπώνεται άλλωστε και στους ισολογισμούς τους, όχι όμως τόσο ευδιάκριτα όσο θα αποτυπωθεί με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα.

Κι ακόμη, υπάρχουν τα προβλήματα με τα επισφαλή δάνεια προς μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, όσα λέγονται, λέγονται... ψιθυριστά! Για την ώρα, διότι οι "λύσεις" δεν είναι καθόλου εύκολες, οπότε δεν αποκλείεται να βρεθούμε μπροστά σε... ηχηρές καταστάσεις.

Όσοι εν τέλει "απορούν" με τα όσα συμβαίνουν στη Σοφοκλέους, ας σκεφτούν κάτι άλλο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το χρηματιστήριο αντανακλά ευρύτερες καταστάσεις στον χώρο της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας. Και ας προβληματιστούν.