ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

Γκρεμίζονται
οι "παράγκες"!

T

ρίτη μεσημέρι, 29 Ιουνίου. Το ταμπλό της Σοφοκλέους έχει κοκκινίσει. Δεκάδες μετοχές της μικρής κεφαλαιοποίησης γκρεμίζονται δίχως προφανή λόγο και αιτία. Σε κάποιες εξ αυτών προσφέρονται τόσο πολλά χαρτιά, που μόνο η είδηση ενός προαναγγελθέντος θανάτου θα δικαιολογούσε το γεγονός.

Σοκ και δέος σε κάθε τερματικό. Σκηνικό κραχ. Σε τέτοιες περιπτώσεις η υπομονή εξαντλείται και οι πάντες συνωστίζονται στην έξοδο... Ήταν μία από τις πιο μαύρες εβδομάδες της Σοφοκλέους. Όχι μόνο γιατί οι τιμές πολλών μετοχών βρέθηκαν στο ναδίρ, αλλά και επειδή μέσα σε λίγες μέρες βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα απόνερα του "βρόμικου 1999"!

Γνωστός χρηματιστής έλεγε σε off the record συζήτηση ότι ένιωσε σαν να ζούσε μέσα σε νεκροταφείο, την ώρα που τα ζόμπι έβγαιναν από τον τάφο τους! Δάνεια επί ενεχύρω χρεογράφων, ρέπος επί μετοχών, τοκογλυφικές συμβάσεις, Τ+3, Τ+29, "μαύρες τρύπες", "κόκκινοι" κωδικοί, αυξήσεις κεφαλαίου-"μαϊμούδες" και άλλα πολλά που ταλαιπώρησαν τον θαυμαστό κόσμο της Περιφέρειας, βγήκαν στην επιφάνεια μέσα σε λίγες μέρες ή ακόμη και σε λίγες ώρες.

Τόσο πολλές και τόσες μαζεμένες συγκινήσεις δεν τις αντέχει καμία αγορά στον κόσμο. Έγιναν απίστευτα πράγματα. Όλοι ξέραμε ότι κάτι ήταν σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Δεν ξέραμε όμως πόσο ακριβώς ήταν αυτό το κάτι. Κι ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε ότι η ελληνική αγορά ήταν τόσο "ανοικτή" σε "αέρηδες", ότι υπήρχαν τόσο πολλές δουλειές από το '99. Ούτε ότι υπήρχαν τόσο πολλές "παράγκες" στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά.

Μία απόφαση του προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, του κ. Πιλάβιου, να τερματίσει το καθεστώς του "αέρα" και να βάλει τάξη στα λογιστήρια των χρηματιστηριακών εταιρειών ήταν αρκετή για να σπάσει το απόστημα. Υπήρξε πράγματι κίνδυνος να δημιουργηθεί φαινόμενο "ντόμινο", αλλά αυτό απετράπη ύστερα από έντονες και παρασκηνιακές ενέργειες. Άναψαν οι τηλεφωνικές γραμμές το βράδυ της Τρίτης.

Εκπρόσωποι της Πολιτείας τόνισαν σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα ανεχτούν εκβιαστικά φαινόμενα και κατέστησαν σαφές ότι ο καθένας θα αναλάβει το κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί για όσα συνέβησαν και για όσα πρόκειται, ενδεχομένως, να συμβούν.

Το πρόσφατο παράδειγμα της Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ δεν άφησε πολλά περιθώρια για παρερμηνείες.