ΣOΦOKΛEOYΣ:

ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Ο

ξένος Τύπος ασχολείται πλέον καθημερινά με τη χαρακτηριστική ολιγωρία που έχουμε επιδείξει στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκατό μέρες πριν από την τελετή έναρξης των Αγώνων η Αθήνα είναι ακόμη ένα εργοτάξιο και στις τελευταίες αυτές εβδομάδες προσπαθούμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, ενώ είχαμε στη διάθεσή μας επτά ολόκληρα χρόνια.

Όλες οι ενδείξεις -και οι δηλώσεις των αρμοδίων- μάς λένε ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είμαστε έτοιμοι, έστω και την ύστατη ώρα. Η ζημιά, όμως, στην εικόνα της Αθήνας ως διοργανώτριας πόλης των Αγώνων έχει ήδη γίνει. Και είναι φυσικό να δημιουργούνται ερωτήματα για τις οργανωτικές μας δυνατότητες.

Δεν θα επιδιώξουμε σήμερα να αναλύσουμε για ποιον ακριβώς λόγο φθάσαμε στη δυσχερή αυτή θέση. Θα αναζητήσουμε όμως τις χρηματιστηριακές εξελίξεις που σχετίζονται με την πορεία των Αγώνων.

Πριν αρχίσουμε να κάνουμε σενάρια για το τι θα συμβεί αν, ο μη γένοιτο, αποδειχτούμε ανίκανοι να κάνουμε πράξη αυτά που υποσχεθήκαμε στη διεθνή κοινότητα όταν υποβάλαμε αίτηση για να αναλάβουμε τους Αγώνες, ας δούμε κάτι άλλο: Τι περίμεναν οι εταιρείες και η χρηματιστηριακή αγορά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τι τελικά "εισπράττουν"... και τι μένει να εισπράξουν ενδεχομένως στη συνέχεια.

Όλα αυτά μέσα και από το πρίσμα του τι συνέβη στις χρηματιστηριακές αγορές των κρατών που οργάνωσαν τις τέσσερις τελευταίες Ολυμπιάδες.