Ε

να θέμα άκρως σημαντικό για τους επενδυτές αλλά και τους αποκαλούμενους "συντελεστές" της αγοράς, η μεταβίβαση της... Σοφοκλέους (μέσω της πώλησης της ΕΧΑΕ), σε ένα "κονσόρτσιουμ" επτά τραπεζών που έμμεσα και άμεσα θα ελέγχει την πλειοψηφία, θίγεται σήμερα από τον "Μ". Ένα θέμα με τεράστια μελλοντική σημασία, που όμως έχει υποσκελιστεί από τη σκανδαλολογία και τη σεναριολογία, οι οποίες κυριαρχούν στην οικονομική επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα.

Ο φόβος των ιδιωτών χρηματιστών αλλά και των ίδιων των εισηγμένων εταιρειών, για "τετελεσμένα" υπέρ της κυριαρχίας των τραπεζών, συγκρούεται στην πράξη με το γεγονός ότι "ο έχων λεφτά κάνει και το παιχνίδι", ιδίως σε μια περίοδο που η κυβέρνηση φαίνεται πρόθυμη να... εισπράξει με κάθε τρόπο, προκειμένου να διευκολύνει το "ταμείο" της.

Στο βάθος δε, υπάρχει κι ένας ακόμη "φόβος", αυτός της άκριτης "συνένωσης" της Σοφοκλέους με ένα ξένο χρηματιστήριο, κάτι που στην Πορτογαλία είχε ολέθρια αποτελέσματα για την εγχώρια αγορά.

Δικαιολογημένοι ή όχι, αυτοί οι φόβοι απλώς συμπληρώνουν το γεγονός ότι στην περίπτωση της ΕΧΑΕ δεν πωλείται μόνο μια "εταιρεία", αλλά δύο αγορές με μεγάλη σημασία για την οικονομία, το Χ.Α. και το ΧΠΑ, στις οποίες δραστηριοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες επενδυτές. Κι όμως, ως τώρα η πώλησή τους συντελείται χωρίς να έχει ξεκαθαριστεί απέναντι στην κοινή γνώμη, αλλά και τους άμεσα ενδιαφερόμενους, ούτε ο νέος "κανονισμός λειτουργίας" ούτε και ο τρόπος αδιάβλητης διοίκησης άνευ συγκρούσεων συμφερόντων!

Στο μεταξύ η Σοφοκλέους, χωρίς να έχει απεγκλωβιστεί από τον "πολιτικό" παράγοντα (σελ. 17), συνεχίζει να δίνει θετικά δείγματα "γραφής", παρουσιάζοντας όμως κι ένα εκ πρώτης όψεως παράδοξο φαινόμενο. Το μέχρι τώρα "ράλι" έχει πραγματοποιηθεί αφήνοντας απ' έξω μια σειρά από "εκλεκτές" εταιρείες (σελ. 22) που συγκαταλέγονται ανάμεσα στις αγαπημένες των αναλυτών! Ίσως αυτές οι μετοχές να αποδειχθούν "χρυσή εφεδρεία" εν όψει του επόμενου "γύρου" των αγορών.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η πορεία της ελληνικής αγοράς κυριαρχείται από τις εξελίξεις στο εξωτερικό. Καθώς τα χρηματιστήρια δείχνουν να είναι σε ευαίσθητη φάση, οι εκτιμήσεις των αναλυτών τεσσάρων μεγάλων ξένων οίκων παρουσιάζονται εκτενώς (σελ. 64-67), με έμφαση στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής της Raymond James.

Σε λίγο πιο μακρινό "ορίζοντα", το ερώτημα "μετά το 2004 τι;" απασχολεί την ελληνική οικονομική κοινότητα, με επίκεντρο το πέρας των μεγάλων έργων υποδομής. Στο ερώτημα αυτό απαντούν (σελ. 49-53) επώνυμα πρόσωπα που ηγούνται μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, αλλά και αναλυτές που καλούνται κάθε τόσο να "κρίνουν" τις προοπτικές αυτών των εταιρειών.