ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Τα θετικά και τα αρνητικά
για την οικονομία και την αγορά

T

ο Μνημόνιο υπ' αριθμόν 3 είναι επί της ουσίας πραγματικότητα για την ελληνική οικονομία. Η θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους προσφέρει κάποια ανακούφιση, με κριτήριο την απομάκρυνση του κινδύνου για Grexit.

Όμως, το κόστος της ακινησίας της κυβέρνησης από την αρχή της θητείας της, αλλά και οι εκκρεμότητες από τις προηγούμενες κυβερνήσεις έφεραν ένα πολύ βαρύ πακέτο μέτρων, που αναπόφευκτα θα επηρεάσουν αρνητικά την πραγματική οικονομία.

Σε δεύτερο επίπεδο, λίγοι αμφιβάλλουν για την αναγκαιότητα πολλών από αυτά τα μέτρα, καθώς διαδοχικές κυβερνήσεις έκρυβαν χρόνια προβλήματα της οικονομίας κάτω απ' το χαλί επικαλούμενες «ελληνικές ιδιαιτερότητες». Σε πρώτο χρόνο, όμως, η προσαρμογή στα «ευρωπαϊκά» δεδομένα είναι τόσο άμεση και βίαιη, που πολύ δύσκολα θα μπορέσει να εξομαλυνθεί η κατάσταση και να αρχίσει μια φυσιολογική πορεία προς κάποιας μορφή ανάκαμψη.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτύπωμα του Μνημονίου 3 είναι βαρύ. Είναι πλέον ζήτημα πολιτικής ηγεσίας και στρατηγικής η κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η χώρα και η προοπτική που μπορεί να αποκτήσει.

Αλλά εδώ κυριαρχούν οι απαισιόδοξοι: έπειτα από έξι χρόνια ύφεσης, τρεις πρωθυπουργούς και τρία μνημόνια, η Ελλάδα δείχνει ακόμα εγκλωβισμένη στην έλλειψη μιας ρεαλιστικής πολιτική πρότασης και στη. φαντασίωση των «καλών καιρών». Όμως, δεν φταίει το Μνημόνιο γι' αυτό...