Η ΔΕΗ επενδύει στη... «μικρή ΔΕΗ»

Το Δ.Σ. της ΔΕΗ στην τελευταία συνεδρίασή του, μεταξύ άλλων, αποφάσισε την έγκριση έργων που αφορούν το λιγνιτωρυχείο Κλειδιού στο νομό Φλώρινας. Συγκεκριμένα ενέκρινε την ανάθεση εργολαβίας για τη διακίνηση οκτώ εκατομμυρίων κυβικών μέτρων αγόνων, όπως και τις τιμές αγοράς για ιδιωτικές εκτάσεις 580 στρεμμάτων, προκειμένου να αναπτυχθεί το ορυχείο.

Οι αποφάσεις αυτές δείχνουν ότι επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται με το ανενεργό, εδώ και χρόνια, και προβληματικό ορυχείο. Στην παραγωγή του, όπως και σε αυτήν του ορυχείου της Βεύης, είχε στηριχθεί η λειτουργία της πιο σύγχρονης λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ στη Μελίτη Φλώρινας, η οποία σήμερα υπολειτουργεί λόγω έλλειψης καυσίμου, προς ζημία της ΔΕΗ. Οι αναθέσεις αυτές, όμως, οδηγούν και σε άλλες σκέψεις. Το ορυχείο Κλειδιού είναι από αυτά που εντάσσονται στη «μικρή ΔΕΗ» και θα προσφερθούν για ιδιωτικοποίηση.

Κανονικά δηλαδή τις επενδύσεις ανάπτυξης θα έπρεπε να τις κάνει αυτός στον οποίο θα περιέλθει η «μικρή ΔΕΗ». Για να ξεκινάει λοιπόν η ΔΕΗ, μετά από αδράνεια δεκαετιών, την ανάπτυξη του λιγνιτωρυχείου, παραμονές της αναμενόμενης ιδιωτικοποίησης, το πιθανότερο είναι ότι δεν θεωρεί υλοποιήσιμη την προοπτική πώλησης της «μικρής ΔΕΗ».

Έτσι λοιπόν βάζει μπροστά το νέο έργο ώστε να διασφαλίσει την τροφοδοσία του ΑΗΣ Μελίτης με λιγνίτη για να μη χάσει άλλο χρόνο, καθώς μαζί με αυτόν χάνει και οικονομικά από την υπολειτουργία της λιγνιτικής μονάδας με την υψηλότερη απόδοση από όλες τις άλλες. Και μεταξύ μας, αν και καθυστερημένα, καλά κάνει.

Ο Μυτιληναίος, τα «κόκκινα δάνεια»
και οι... νυχτωμένοι επιχειρηματίες!

Ρωτήθηκε πρόσφατα -στο πλαίσιο της ετήσιας παρουσίασης της εταιρείας του στην ΕΘΕ- ο κ. Ευάγγελλος Μυτιληναίoς για την πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει ο όμιλος σχετικά με τον τραπεζικό του δανεισμό και απάντησε: «Όλα αυτά τα χρόνια που ο όμιλος μειώνει συνεχώς τις υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, ήρθαν πολλοί συνεργάτες και σύμβουλοι -όλοι αξιόλογοι- και μου έλεγαν πως πρωταρχικός στόχος μιας εταιρείας δεν είναι μειώνει τα δάνειά της, αλλά να δημιουργεί, χρησιμοποιώντας και δανεισμό, προς όφελος των μετόχων της. Ήταν από τις λίγες φορές που επέμεινα τόσο πολύ και ούτε τώρα προτίθεμαι να αλλάξω. Θα φτάσω το δανεισμό στο μηδέν, εκτός αν προκύψει κάποια καλή ευκαιρία που θα υπόσχεται πολύ υψηλή αποδοτικότητα.

Γιατί είχα επιμείνει; Είχα καταλάβει τι θα γινόταν με τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια. Όσοι επιχειρηματίες νόμιζαν πως θα είχαν τα λεφτά των τραπεζών μέσα στις εταιρείες τους και τα δικά τους στο εξωτερικό και πως μέσα από κάποιο απλό διακανονισμό όλα θα μπορούσαν να λυθούν, ήταν -και είναι- βαθιά νυχτωμένοι. Οι όροι θα είναι ιδιαίτερα επαχθείς για τους μετόχους και αυτό θα το δείτε, ενδεχομένως ακόμη και πριν από το τέλος αυτού του έτους»...