Οι δύο ΑΕΕΑΠ
και τα ακίνητα του δημοσίου

Πανγαία και Eurobank Properties είναι οι εταιρείες που θα αγοράσουν και στη συνέχεια θα ενοικιάσουν στο ελληνικό δημόσιο μια σειρά από κρατικά ακίνητα (sale and lease back). Ο συνδυασμός αυτός προκάλεσε σε ορισμένους αντιδράσεις, καθώς τέθηκε το πολιτικό ερώτημα: τι σόι ιδιωτικοποιήσεις είναι αυτές, όταν το κράτος πουλάει σε θυγατρικές κρατικών τραπεζών (Εθνικής και Eurobank);

Η απάντηση βέβαια είναι πως είναι θέμα λίγου χρόνου οι δύο αυτές εταιρείες να περάσουν σε σημαντικό βαθμό σε ιδιωτικά χέρια, καθώς οι Καναδοί στην περίπτωση της Eurobank Properties και οι Ισραηλινοί στην περίπτωση της Πανγαίας θα είναι οι μέτοχοι με τα μεγαλύτερα ποσοστά στις δύο αυτές εταιρείες.

Οι αγορές πιστεύουν
σε λύση «κοινής λογικής»

O πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο κ. Π. Ρουμελιώτης, ήταν σαφής, καθώς είπε πως υπάρχουν τρόποι για να μη χάσουν οι Ευρωπαίοι πολίτες (για την ακρίβεια, να μη γίνει επίσημο κούρεμα και να μην υπάρξουν έντονες πολιτικές αντιδράσεις) και παράλληλα το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας να καλυφθεί πλήρως και το δημόσιο χρέος να καταστεί διαχειρίσιμο.

Μεταξύ αυτών των τρόπων θα μπορούσε να είναι η μετακύλιση ομολόγων από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (παρά την άρνηση του κ. Άσμουσεν), αλλά και από τις ελληνικές τράπεζες, αν κάτι τέτοιο τους το επέτρεπαν. Επιπλέον, ο κ. Ρουμελιώτης εξέφρασε την αισιοδοξία του πως τελικά θα επικρατήσει η λογική στις τάξεις των Ευρωπαίων και πως θα ρυθμιστεί το ζήτημα της Ελλάδας.

Με την άποψη αυτή φαίνεται να συντάσσεται και η αγορά, η οποία δεν δείχνει να παρακολουθεί την πολιτική κόντρα κυβέρνησης-τρόικας και συνεχίζει απτόητη να τοποθετείται σε ελληνικές μετοχές: άλλες φορές με καθαρά κερδοσκοπικές διαθέσεις και άλλες φορές με μακροπρόθεσμα κριτήρια. Και οι δύο αυτές κατηγορίες ξένων επενδυτών, υπάρχουν σήμερα στο Χ.Α.

Οι «βραχυπρόθεσμοι» κρίνουν με βάση τη δυναμική του επόμενου μήνα, ή έστω των επόμενων μηνών, αγνοώντας το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι τιμές των χρηματιστηριακών δεικτών των ελληνικών εταιρειών είναι δυσμενέστερες από τις αντίστοιχες των ευρωπαϊκών.

Αντίθετα, οι «μακροπρόθεσμοι» δεν υπολογίζουν τους δείκτες με βάση τα στοιχεία του 2012 και του 2013, αλλά με βάση τους μέσους όρους της τελευταίας δεκαετίας, καθώς προσδοκούν πως η ελληνική οικονομία θα αρχίσει σταδιακά να ανακάμπτει. Αν κάποιος συγκρίνει τους δείκτες με βάση τους μέσους όρους της τελευταίας δεκαετίας, οι ελληνικοί τίτλοι γίνονται σε πάρα πολλές περιπτώσεις ελκυστικότατοι.