Μήπως το Χ.Α. είναι «φούσκα»;

Παραμένει ζητούμενο αν πέρα από τον τραπεζικό κλάδο, οι ελληνικές μετοχές είναι υπερτιμημένες ή όχι. Με μια πρώτη ματιά, η απάντηση είναι αρνητική, αν συνεκτιμηθεί πως σε διεθνές επίπεδο τιμών οι μετοχές χτυπούν το ένα υψηλό μετά το άλλο και επίσης στην Κεντρική και στη Βόρεια Ευρώπη τα προσφερόμενα επιτόκια καταθέσεων είναι χαμηλότερα του 1%, ακόμη και αν προσφερθούν μεγάλα ποσά.

Την ίδια περίοδο υπάρχουν πολλές «καλές» ελληνικές εταιρείες με μεγαλύτερες μερισματικές αποδόσεις. Διαβάζοντας για παράδειγμα σχετικό πίνακα της Beta Χρηματιστηριακής, βλέπουμε μερισματικές αποδόσεις όπως για παράδειγμα 2,5% για την ΕΥΔΑΠ, 2% για τη ΜΕΤΚΑ, 3,3% για τη Motor Oil, 1,6% για τα Ελληνικά Πετρέλαια, 1,7% για την ΕΧΑΕ και 2,7% για την ΕΥΑΘ. Επίσης από τις 26 μετοχές που παρακολουθεί η ίδια χρηματιστηριακή εταιρεία, οι εννέα είναι διαπραγματεύσιμες χαμηλότερα από τη λογιστική τους αξία.

Η απάντηση λοιπόν στο αν οι ελληνικές μετοχές είναι υπερτιμημένες ή όχι, εξαρτάται από το πόσο αισιόδοξα θέλει να βλέπει κάποιος την πορεία της ελληνικής οικονομίας μέσα στην επόμενη τριετία. Γιατί μπορεί οι αποτιμήσεις των εταιρειών να είναι πολύ υψηλότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες περσινές, ωστόσο υπάρχουν τίτλοι με καλές μερισματικές αποδόσεις και με «γερές» προοπτικές ανάπτυξης είτε μέσω των εξαγωγών είτε μέσα από την ανάκαμψη της εγχώριας οικονομίας.

Κρατικές (και λοιπές) τρικλοποδιές
σε εξαγωγείς!

Ο γενικός διευθυντής της ΧΑΛΚΟΡ δήλωσε ότι η εισηγμένη εταιρεία επιβαρύνθηκε το 2012 με μέσο επιτόκιο λίγο πάνω από το 5%, όταν οι ανταγωνιστές της στο εξωτερικό πληρώνουν γύρω στο 2%. Αν υποθέσουμε πως η διαφορά των τριών ποσοστιαίων μονάδων (τριακοσίων μονάδων βάσης) ισχύει για ολόκληρο τον όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ, τότε το ελληνικό γκρουπ καταβάλλει επιπλέον τόκους άνω των 30 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, από έναν Ευρωπαίο ανταγωνιστή του που έχει το ίδιο ύψος τραπεζικού δανεισμού!

Μένουμε στον ίδιο όμιλο και πάμε στον εκτελεστικό αντιπρόεδρο της ΕΛΒΑΛ, ο οποίος δήλωσε πως μια ελληνική παραγωγική εταιρεία πληρώνει διπλάσιο κόστος για φυσικό αέριο σε σχέση με μια γερμανική και ακόμη πιο μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με μια επιχείρηση από τη Γαλλία. «Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε μια νέα μεγάλη επένδυση με τόσο υψηλό ενεργειακό κόστος», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά από στελέχη της εταιρείας.

του ομίλου Τιτάν έχουν συχνά αναφερθεί στο ότι -πέραν του υψηλού κόστους των καυσίμων στην Ελλάδα- οι ευρωπαϊκές τσιμεντοβιομηχανίες έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα χρήσης καυσίμων μέσα από ανακύκλωση υλικών, γεγονός που επιδρά στο λειτουργικό τους κόστος. Αν και μια τέτοια διαδικασία (καύσιμα από ανακύκλωση υλικών) περιορίζει τη ρύπανση του περιβάλλοντος στην Ελλάδα προχωρεί με ρυθμούς χελώνας, λόγω διαφόρων ακαμψιών και ελλιπούς πληροφόρησης των πολιτών.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος το αυξημένο μεταφορικό κόστος (η Ελλάδα βρίσκεται στο άκρο της Ευρώπης) προκειμένου μια ελληνική εταιρεία να προωθήσει τα προϊόντα της στις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης, καθώς και το πολύ χαλαρό δολάριο που εμποδίζει τις εξαγωγές στις ΗΠΑ, τότε καταλαβαίνει τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.

Παρ' όλα αυτά, όμως, οι εξαγωγές αυξάνονται!

ΥΓ.: Φαντάζεστε λοιπόν πόσο πολύ θα μπορούσαν να αυξηθούν οι ελληνικές εξαγωγές τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια, σε περίπτωση που άρχιζε να σταθεροποιείται η κατάσταση στα δημόσια οικονομικά (υποχώρηση επιτοκίων χορηγήσεων, μείωση της υπερφορολόγησης στα καύσιμα) και σε περίπτωση που σκλήραινε το αμερικανικό νόμισμα έναντι του ευρώ.