 |
Τι «παίζει» με τις καταθέσεις
Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως όλοι όσοι έβγαλαν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες είχαν απόλυτο άδικο, καθώς το σύνολο των κυβερνητικών δηλώσεων κινήσεων και διαβεβαιώσεων κατά τα τελευταία χρόνια διαψευδόταν πριν... αλέκτωρα φωνήσαι.
Από την άλλη πλευρά, όμως, οι περισσότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν, ενώ αντίθετα προσφέρουν υψηλές αποδόσεις σε σύγκριση με το εξωτερικό και μεγαλύτερη ασφάλεια σε σύγκριση με τα... στρώματα στο σπίτι.
Αν θέλει κάποιος να ερμηνεύσει γιατί ένα μέρος του κόσμου ανησυχεί γύρω από τις καταθέσεις του, δεν έχει παρά να εξετάσει τις ακόλουθες επτά χρονικές φάσεις από την προεκλογική περίοδο του 2009 έως και τη μετεκλογική περίοδο του Μαΐου του 2012.
Οι επτά φάσεις
Φάση πρώτη: Εκλογές του 2009, μήνας Νοέμβριος και κανείς εκείνη τη στιγμή δεν μιλά για πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από τις αγορές. Βέβαια, κάποιες δυσκολίες στο δανεισμό -που τελικά είχαν ξεπεραστεί- είχαν φανεί από το α΄ εξάμηνο του 2009 και βέβαια ο γνωστός μας Μ. Μπαρόζο -σε αντίθεση με τον μετέπειτα Έλληνα πρωθυπουργό- μας είχε προεκλογικά προειδοποιήσει έγκαιρα πως λεφτά... δεν υπήρχαν.
Φάση δεύτερη: Αρχές του 2010 και ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, διαψεύδει κατηγορηματικά τα περί Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και απλώς ζητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέτρα ενδεχόμενης δανειοδοτικής στήριξης ή αλλιώς το «ένα περίστροφο πάνω στο τραπέζι». Παρά το γεγονός ότι το... περίστροφο δόθηκε, την άνοιξη του 2010, η Ελλάδα μπαίνει στο ΔΝΤ, παίρνοντας μάλιστα δεύτερη δόση σκληρών μέτρων και υπογράφοντας το περιβόητο Μνημόνιο.
Φάση τρίτη: Μετά το Μνημόνιο, η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε τότε ότι δεν θα ακολουθούσαν άλλα μέτρα. «Αν παρθούν κι άλλα μέτρα, σημαίνει πως θα είμαι αποτυχημένος υπουργός», είχε δηλώσει σχετικά ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου... Παρ' όλα αυτά, με την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, αρχίζει αμέσως η φιλολογία περί κουρέματος του ελληνικού χρέους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση διαψεύδουν πολλές φορές και κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και μάλιστα η τελευταία καλλιεργούσε ελπίδες πως στις αρχές του 2011 θα μπορούσε και πάλι να βγει στις αγορές!
Φάση τέταρτη: Από το 2011 οι δόσεις του Μνημονίου έχουν αρχίσει να εξελίσσονται σε περιπέτεια για το αν τελικά θα δοθούν ή όχι. Τον Ιούνιο του 2011 η κυβέρνηση παίρνει και νέα σκληρά μέτρα (μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας), ο υπουργός Οικονομικών αντικαθίσταται και ο κ. Βενιζέλος αφήνει για πρώτη φορά ανοιχτό το σενάριο του default, που όμως... δεν θα έπρεπε να ονομάζεται χρεοκοπία. Τον Ιούλιο του 2011, δηλαδή μόλις ένα μήνα αργότερα, αποφασίζεται από την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής «κούρεμα» 21% και όλοι πηγαίνουν χαρούμενοι στις διακοπές τους.
Φάση πέμπτη: Λίγες εβδομάδες αργότερα, η τρόικα αποχωρεί εκτάκτως από την Αθήνα, η δόση του δανείου καθυστερεί -ή, καλύτερα, βρίσκεται στον αέρα- και εμείς παίρνουμε κι άλλα μέτρα (ειδικό τέλος ακινήτων κ.λπ.) μήπως και «σώσουμε» τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής του Ιουλίου. Τον Οκτώβριο του 2011 όταν η Ελλάδα θέτει το ζήτημα του δημοψηφίσματος, είναι η πρώτη φορά που τίθεται ανοιχτά το ζήτημα της παραμονής της χώρας στη ζώνη του ευρώ, όχι μόνο από τους ξένους, αλλά και από τους ίδιους τους Έλληνες!
Φάση έκτη: Ακολουθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, αποφασίζεται «κούρεμα» γύρω στο 50% στο ελληνικό χρέος (που μετά θα διαπιστωθεί ότι ήταν κοντά στο 70%) κατά τη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου και παρ' όλα αυτά, ολόκληρη σχεδόν η προεκλογική εκστρατεία αναλώνεται στο διακύβευμα για το αν θέλουμε και αν μπορούμε να παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ!
Φάση έβδομη: Η πολιτική αβεβαιότητα κορυφώνεται αμέσως μετά τα αποτελέσματα της κάλπης της 6ης Μαΐου και μετά την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης. Σήμερα, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών και μετά από όσα ακολούθησαν, φαίνεται πως -σύμφωνα με ορισμένους- η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ είναι ζητούμενο και το ισχυρότερο επιχείρημα γι' αυτήν δεν είναι οι οικονομικές μας επιδόσεις και προοπτικές, αλλά οι μεγάλες παρενέργειες και το νομικό κενό που έχουν οι Ευρωπαίοι, για να μας... δείξουν την πόρτα της εξόδου.
|
|
Αρ.Φύλλου 739