Οι πατάτες, ο «Μ» και ο αντίλογος

Ο «Μ» είδε με χαρά το «κίνημα της πατάτας», όχι γιατί αποτελεί μια μόνιμη λύση-μοντέλο σε ένα μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημα της οικονομίας μας, αλλά γιατί έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του -πανάκριβου και άρα επιζήμιου για την οικονομία- συστήματος διαμεσολάβησης στα αγροτικά προϊόντα.

Ο «Μ» έχει δημοσιεύσει επίσης κατ' επανάληψη εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς που πιστεύουν πως μετά από δομικές παρεμβάσεις στο χώρο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και, μάλιστα, κυρίως στην ελληνική περιφέρεια!

Παρ' όλα αυτά, δημοσιεύουμε επιστολή αναγνώστη μας που καυτηριάζει τις «υπερβολές» των πολιτικών και των δημάρχων, που ενίοτε για λόγους ψηφοθηρικούς επέτρεψαν ακόμη και να γίνονται πωλήσεις χωρίς την έκδοση αποδείξεων και την είσπραξη ΦΠΑ. Ακολουθεί, λοιπόν, η ηλεκτρονική επιστολή του αναγνώστη μας:

Καταργώντας μεσάζοντες και... αποδείξεις λιανικής
«Τι είναι η πατρίδα μας. Μην είν' τα όρη τα άγρια βουνά;». Απάντηση στο διαχρονικό και τόσο επίκαιρο ερώτημα έχουν βαλθεί να μας δώσουν τα απανταχού κινήματα πολιτών, οι τοπικοί άρχοντες που μυρίστηκαν αίμα (βλέπε ψήφους) και έτρεξαν να αρπάξουν το φιλέτο, και η απραξία της κρατικής εξουσίας.
Σίγουρα το να αγοράζεις πατάτες Νευροκοπίου προς 0,25 ευρώ το κιλό όταν αναγκάζεσαι όλο τον υπόλοιπο καιρό να τις παίρνεις προς 0,60 ευρώ το κιλό είναι αν μη τι άλλο κάτι ευχάριστο για το πορτοφόλι σου. Πόσο μάλλον όταν σου υπόσχονται ναξιώτικο αρνάκι «φρέσκο και παχύ της μάνας του καμάρι» προς 6,5-7 ευρώ το κιλό (δηλαδή τιμή χονδρικής) και αλεύρι προς 0,50 ευρώ το κιλό.
Μόνο που τα ευχάριστα πράγματα κρατάνε λίγο. Και όπως έχει αποδείξει και η πρόσφατη ιστορία του ελληνικού έθνους τα όνειρα μετατρέπονται εν ριπή οφθαλμού σε εφιάλτες. Και επειδή οι εφιάλτες και τα παραμύθια έχουν και κακούς και κατά προτίμηση δράκους, στη σύγχρονη εκδοχή, σε αυτό το παραμύθι που ζούμε τις τελευταίες ημέρες, τον ρόλο του κακού έχουν αναλάβει με απευθείας ανάθεση οι μεσάζοντες και το κέρδος.
Ως διά μαγείας, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες ανακαλύψαμε ότι οι μεσάζοντες πίνουν το αίμα παραγωγών, καταναλωτών και αγροτικών προϊόντων. Ως διά μαγείας, επίσης, αποφασίσαμε ότι αυτό πρέπει να σταματήσει και μάλιστα ΤΩΡΑ μέσω της κατάργησης αυτού του κυκλώματος. Πρωτοβουλία για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της κερδοσκοπίας ανέλαβαν αρχικά οι πολίτες. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, τη σκυτάλη πάταξης της κερδοσκοπίας πήραν οι δήμαρχοι απανταχού της επικράτειας. Υπάρχουν, βέβαια, και φωτεινές εξαιρέσεις.
Πλέον δεν χρειάζεται να πηγαίνετε στη λαϊκή αγορά, στο κρεοπωλείο, στο σούπερ μάρκετ ή στο φούρνο. Όχι. Μια βόλτα από τις αλάνες, τις εθνικές οδούς και τα παγκάκια των δήμων όπου ζείτε θα σας ανταμείψει. Και φθηνό πράγμα θα πάρετε και φρέσκο κατευθείαν από τον παραγωγό. Μικρή λεπτομέρεια: δεν θα πάρετε απόδειξη. Τι πειράζει το ίδιο το κράτος που το... κράτος δεν θα εισπράξει ΦΠΑ και φόρους και έστω και πρόσκαιρα θα ψωνίσετε σε χαμηλότερη τιμή; Εμείς να είμαστε καλά.
Τώρα αν κληθείτε να πληρώσετε σε λίγους μήνες τον λογαριασμό μέσω νέων έκτακτων εισφορών είναι άλλο θέμα.
Η ουσία πέρα από τον περιπαικτικό τόνο του συγκεκριμένου σχολίου είναι ότι οι δήμαρχοι, οι κοινοτάρχες και οι «λοιποί συγγενείς» δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποκαταστήσουν τις δομές του κράτους. Ακόμη κι αν αυτές οι δομές μπάζουν, και μάλιστα πολύ. Αν θέλουν να βοηθήσουν προς το κοινό καλό, να μειώσουν π.χ. τα χαράτσια που πληρώνουν οι δημότες τους, καλό θα ήταν να μειώσουν ας πούμε τα δημοτικά τέλη και όχι να ζητούν και νέα αύξηση 6%.
Γιατί η πικρή αλήθεια είναι ότι τα δημοτικά τέλη σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά αποτελούν βασικά έσοδα για ένα δήμο και ένα αδιαπραγμάτευτο χαράτσι για όλους εμάς. Ευθύνες, όμως, για αυτήν την κατάντια εν έτει 2012 φέρει και ο κρατικός μηχανισμός, ο οποίος προκλητικά δεν εφαρμόζει τους νόμους που ο ίδιος έχει θεσπίσει. Δεν λέμε, καλές οι φιέστες και οι διαπιστώσεις, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια πολιτεία αρωγό και όχι ψηφοσυλλέκτη.

Οικοδομή: η λοκομοτίβα που...
έμεινε από καύσιμα

Η γλώσσα των αριθμών είναι αμείλικτη σε ότι αφορά τα στοιχεία για την πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.

Μετά το μέγιστο του 2005 (104.466 χιλιάδες κυβικά μέτρα) το 2011 η εγχώρια κατασκευαστική δραστηριότητα έκλεισε γύρω στα 23.500 χιλιάδες κ.μ. και φέτος αναμένεται να κυμανθεί λίγο πάνω από το επίπεδο των 20.000 χιλιάδων κ.μ. (20.769 σύμφωνα με την Alpha Finance). Να σημειωθεί ότι μια τέτοια επίδοση αποτελεί περίπου το 40% της αντίστοιχης επίδοσης του 1997...

Αν σε αυτό προστεθεί και το μέχρι σήμερα μπλοκάρισμα πολλών έργων υποδομής, αντιλαμβάνεται κάποιος το πόσο χαμηλά αναμένεται να πέσει η ζήτηση για τσιμέντο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Τσιμεντοβιομηχανιών Ελλάδας, η εγχώρια κατανάλωση από τους 11.784 χιλιάδες μετρικών τόνων το 2006 (καταγραφή μέγιστης κατανάλωσης λόγω και των έργων ενόψει δημοτικών εκλογών του έτους), υποχώρησε στους 10.304 χιλιάδες μ.τ. το 2008, στους 7.804 το 2009, στους 6.250 το 2010, στους 4.124 πέρυσι και φέτος το πιθανότερο σενάριο είναι πως θα πέσει κάτω από το επίπεδο των 3.500 χιλιάδων μ.τ., πλησιάζοντας μάλλον προς τους 3.000. Οι αισιόδοξοι βλέπουν κάποια μικρή ανάταξη της ζήτησης από το 2013, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως η φετινή ζήτηση αναμένεται να κυμανθεί περίπου στο 25%-30% της αντίστοιχης του 2006!