Golden Boys για κλάματα...

Είχαν ψηφιστεί από παλιά και ενδεχομένως να είχαν σχολιαστεί κατά το παρελθόν δυσμενώς από επενδυτές και media. Πρόκειται για τα stock options που είχαν προσφερθεί σε στελέχη θυγατρικών του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, όπως για παράδειγμα της ΣΙΔΕΝΟΡ και της ΕΛΒΑΛ.

Έτσι, στην περίπτωση της ΣΙΔΕΝΟΡ επτά στελέχη της δικαιούνται έως το τέλος του μήνα να αγοράσουν 901.900 νέες μετοχές της εταιρείας (αύξηση κεφαλαίου χωρίς δικαίωμα συμμετοχής παλαιών μετόχων) προς 3,55 ευρώ το κομμάτι. Με δεδομένο, βέβαια, πως η τρέχουσα τιμή του τίτλου κυμαίνεται κάτω από το 50% των 3,55 ευρώ, προβλέπουμε πως οι νέες μετοχές θα μείνουν στα αζήτητα...

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την περίπτωση της ΕΛΒΑΛ: 9 τα στελέχη-δικαιούχοι, 1.480.000 οι νέες μετοχές και 2,96 ευρώ η τιμή διάθεσής τους, όταν η τιμή στο ταμπλό υπολείπεται του 1,5 ευρώ...

Δεν φαίνεται όμως να διαφοροποιούνται σημαντικά και τα πράγματα στην S&B Βιομηχανικά Ορυκτά, όπου στις μέσα στις πρώτες πέντε ημέρες του Δεκεμβρίου, εξήντα στελέχη του ομίλου έχουν το δικαίωμα απόκτησης (ψηφισμένα stock options από το 2007 έως και φέτος) περισσότερων από 430.000 νέων μετοχών της εταιρείας, έναντι τιμημάτων που ξεκινούν από τα 7,94 ευρώ και καταλήγουν στα 4,52 ευρώ ανά μετοχή. Έλα, όμως, που η τρέχουσα τιμή του τίτλου στο ταμπλό υπολείπεται των 4 ευρώ...

Αλλού τα κακαρίσματα...

Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο ακούμε και διαβάζουμε για ένα καλοστημένο κόλπο των Ευρωπαίων δανειστών μας, για να μας αναγκάσουν να τους πουλήσουμε τα «φιλέτα» μας για... ένα κομμάτι ψωμί. Ειδικότερα, για τους Γερμανούς έχουν ακουστεί τα μύρια όσα. Απέναντι σε αυτήν τη φιλολογία, δεν αντιστάθηκε ούτε και η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, με πολλούς υπουργούς της να διατυμπανίζουν πως «εμείς δεν ξεπουλάμε την Ελλάδα» (δηλαδή θα έπρεπε να αναβληθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, με σκοπό να αυξηθούν τα τιμήματα της πώλησης) και άλλα σχετικά. Επίσης, εντονότατες αντιδράσεις υπήρξαν και για το περιβόητο σχέδιο «Εύρηκα», το οποίο, ωστόσο, μέχρι σήμερα παραμένει... σχέδιο κλεισμένο σε κάποιο συρτάρι των Βρυξελών ή του Βερολίνου.

Το μόνο βέβαιο είναι πως οι όποιες επενδύσεις έχουν έρθει στην Ελλάδα από τον Μάιο του 2010 και μετά (από την υπογραφή του μνημονίου δηλαδή) δεν είναι ούτε γερμανικές (πλην ενός ακόμη πακέτου στον ΟΤΕ, από το οποίο ήδη γράφουν μεγάλη ζημία) ούτε αμερικανικές.

Αντίθετα, είδαμε την προώθηση κάποιων επενδυτικών σχεδίων από την Κίνα, είδαμε το Κατάρ να αποκτά μεταλλείο χρυσού, να συμφωνεί deal στον τραπεζικό τομέα και να «υπόσχεται» και άλλες κινήσεις, είδαμε τον στρατηγικό εταίρο των Folli Follie από την Κίνα και τελευταία μάθαμε για τη συνεργασία MIG - Αμπού Ντάμπι.

Στο μέλλον, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει με ακρίβεια. Επί του παρόντος, πάντως, οι Άραβες και οι Κινέζοι δείχνουν πιο «ανοιχτοχέρηδες» σε σύγκριση με τους «καβουροτσέπηδες» Ευρωπαίους, που φαίνεται μεν να είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν στη χώρα, αλλά αργότερα και υπό όρους...