T

ελικά, η προβληματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας φαίνεται πως ήταν μόνο η αφορμή για την Ε.Ε. Αφορμή όχι για να υπάρχει αυστηρότερος έλεγχος για τα «άτακτα» παιδιά (όπως εμείς) των συμφωνιών και των συνθηκών, αλλά για να φανούν τα σημαντικά δομικά προβλήματα τόσο της ευρύτερης πολιτικής που ακολουθείται σε διάφορα θέματα όσο και του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ε.Ε. αυτήν τη στιγμή είναι η έλλειψη κατεύθυνσης. Γιατί, ακόμα κι αν όλοι καταλήγουν σε γενικές γραμμές στα επιμέρους μέτρα που θα στηρίξουν τους οικονομικά αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, η ενιαία στρατηγική και αντίληψη για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης απουσιάζει.

Αυτή η εικόνα καθρεφτίζεται έντονα στις διαρκείς αναβολές για αποφάσεις: από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής του προηγούμενου Μαρτίου πήγαμε στην επόμενη κρίσιμη σύνοδο του Ιουνίου και τώρα περιμένουμε την επίσης κρίσιμη σύνοδο του Σεπτεμβρίου. Η μόνη διαφορά είναι ότι κάθε επόμενη σύνοδος γίνεται ακόμα πιο κρίσιμη, καθώς οι «αγορές» βάζουν στόχο νέους αδύναμους κρίκους, μεταδίδοντας την κρίση ταχύτατα. Τα χρονικά περιθώρια αντίδρασης γίνονται όλο και πιο στενά...

Το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11) αυτήν ακριβώς την εικόνα εξετάζει και αναλύει: την κατάσταση τώρα στην Ε.Ε., τη διελκυστίνδα με τις «αγορές» και τις επιπτώσεις της, τα σημαντικότερα προβλήματα που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση.

Δεν μπορεί, βέβαια, να μην εξεταστεί και η δική μας παράμετρος, τόσο ως μέρος του ευρύτερου ευρωπαϊκού προβλήματος όσο και αυτή καθ' εαυτήν. Όπου στο ευρύ πλαίσιο «απλώς» περιμένουμε τις αποφάσεις (και τις απαιτήσεις...) των άλλων, ενώ στο εσωτερικό μέτωπο ακόμα αναζητείται το παραμικρό σημείο αναφοράς για να κινηθεί κάτι.

Μόνο που στη δική μας περίπτωση η ακινησία αυτή μεταφράζεται σε αργό θάνατο για τις περισσότερες εταιρείες, που βλέπουν την αγορά να απονεκρώνεται μέρα με τη μέρα. Η κλεψύδρα αδειάζει...