Αντιδράσεις για reverse split, αλλά...

Οι μικροεπενδυτές δεν βλέπουν καθόλου με καλό μάτι τις κινήσεις ορισμένων εταιρειών να προχωρήσουν σε reverse split, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις όπου έλαβε χώρα κάτι τέτοιο ακολούθησε κατακόρυφη πτώση στην τιμή των μετοχών (Alapis, ΑΕΓΕΚ κ.ά.).

Παρ' όλα αυτά, οι διοικήσεις αρκετών επιχειρήσεων φαίνεται πως θα ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη πρακτική. Στη Σφακιανάκης, για παράδειγμα (αποφάσισε σχετικά η γενική συνέλευση), ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της, κ. Σταύρος Τάκη, δήλωσε: «Είμαστε εταιρεία που απευθύνεται στο ευρύ κοινό.

Σε καμιά περίπτωση δεν θα θέλαμε αρνητική δημοσιότητα με την ένταξη της μετοχής στην κατηγορία ειδικών χαρακτηριστικών και μάλιστα χωρίς λόγο». Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Τάκη, ο νέος αριθμός των τίτλων βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην τρέχουσα χρηματιστηριακή πραγματικότητα.

Κατανοητές επίσης είναι οι κινήσεις των εταιρειών Έδραση και Εικόνα Ήχος να προχωρήσουν σε reverse split, αφού, εκτός των άλλων, οι τρέχουσες τιμές των μετοχών τους βρίσκονται μόλις στα 4 ευρωλεπτά και δεν μπορούν ούτε να ανέβουν αλλά ούτε και να κατέβουν (ακόμα και η οριακή μεταβολή του 1 λεπτού υπερβαίνει το ανώτατο όριο ημερήσιας μεταβολής στο ταμπλό του Χ.Α.)!

Ποια... παροιμία αδειάζει
την τρόικα και τον Σαμαρά...

Τι μας λέει η γνωστή ελληνική παροιμία: «Κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει». Γιατί; Γιατί τα πέντε (του χεριού) είναι σίγουρα, ενώ τα άλλα δέκα όχι...

Άλλο λοιπόν το σίγουρο και άλλο το προσδοκώμενο, αυτό όμως φαίνεται πως δεν το λαμβάνει υπόψη του ο κ. Σαμαράς στο Ζάππειο 2. Και αυτό γιατί τα προτεινόμενα μέτρα εμπεριέχουν μία βεβαιότητα (το γεγονός ότι οι μειώσεις φόρων θα αυξήσουν προσωρινά τουλάχιστον το έλλειμμα) και μία προσδοκία (πως κάποια στιγμή στο μέλλον οι μειωμένοι φόροι θα φέρουν νέες επενδύσεις και μάλιστα μεγάλες σε μέγεθος).

Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να διαβεβαιώσει: Πως θα έρθουν επενδύσεις. Ότι θα έρθουν σχετικά σύντομα (π.χ. μετά την πάροδο ενός - δύο ετών).

Πως θα είναι τόσο μεγάλες ώστε να μας επαναφέρουν στην ανάπτυξη και να φέρουν τόσο πολλά νέα φορολογικά έσοδα, με αποτέλεσμα να μειωθεί δραστικά το έλλειμμα.

Κάτι ανάλογο, όμως, ισχύει και με τη συνταγή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος σταθεροποίησης της οικονομίας, το οποίο η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή. Η σύλληψη του όλου σχεδίου βασίζεται στη λογική της εσωτερικής υποτίμησης. Σύμφωνα με αυτήν, αρχικά, τα νέα σκληρά μέτρα θα οδηγήσουν την οικονομία σε νέα ύφεση, η οποία με τη σειρά της θα ρίξει τα ενοίκια, τους μισθούς και τις τιμές των προϊόντων.

Σε δεύτερη φάση (αφού θα έχουν πέσει οι τιμές, οι μισθοί και τα ενοίκια), οι Έλληνες και οι ξένοι θα έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να επενδύσουν στην Ελλάδα κι ακόμα οι ξένοι θα έρχονται ευκολότερα στη χώρα μας ως τουρίστες και θα αγοράζουν ευκολότερα τα ελληνικά προϊόντα (αύξηση στις εξαγωγές μας).

Μόνο που η ύφεση των νέων μέτρων είναι βέβαιη, ενώ όλα τα μετέπειτα (άνοδος των εξαγωγών, τόνωση του τουρισμού, νέες επενδύσεις) επί του παρόντος είναι σχέδια επί χάρτου. Κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως θα τα δούμε να γίνονται πραγματικότητα!

Παρ' όλα αυτά, θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη και περισσότερο σίγουρη επίλυση του ελληνικού προβλήματος; Προφανώς ναι, όμως με μία προϋπόθεση: από τη μία πλευρά, να ληφθούν τα αυστηρά μέτρα λογικής μνημονίου με στόχο να περιοριστεί το έλλειμμα, από την άλλη πλευρά, όμως, να πέσει περισσότερο χρήμα από την Ευρώπη στην Ελλάδα, με σκοπό τη χρηματοδότηση υποδομών και λοιπών επενδύσεων, προκειμένου να μην μπει η οικονομία σε νέα ύφεση.

Όλα αυτά, βέβαια, απαιτούν κάποιες προϋποθέσεις. Όπως π.χ. οι δανειστές μας να εμπιστευτούν τις προθέσεις και την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Και δεύτερον, να δανείσουν επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα (η συνολική δανειοδότηση να ξεπερνά σημαντικά τα 200 δισ. ευρώ) και να προσδοκούν πως θα τα πάρουν όλα πίσω.

Τώρα, ποιο από τα δύο είναι πιο δύσκολο (το να βρουν κι άλλα λεφτά και να μας δανείσουν επιπλέον ποσό ή το να εμπιστευτούν την ελληνική κυβέρνηση) είναι ένα ερώτημα στο οποίο δύσκολα δίνεται απάντηση...