Τ

ο 2011 είναι μέχρι τώρα, όσον αφορά στις πολιτικές εξελίξεις, ένα από τα πιο ασυνήθιστα έτη που έχουμε δει: σχέδια, παλινωδίες, συγκρούσεις, πιέσεις, ό,τι μπορεί να χαρακτηρίσει το... ρεπερτόριο των έντονων διεργασιών το έχουμε δει. Και δεν το θέτουμε σε επίπεδο κριτικής (αν, δηλαδή, πράττει καλά η κυβέρνηση, αν είναι καλή η τρόικα κ.λπ.), αλλά σε επίπεδο έντασης των διεργασιών.

Υπό μία έννοια, δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Τα γιγάντια οικονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη φορά δύσκολα θα κρυφτούν έστω και λίγο κάτω απ' το χαλί. Έτσι, θα χρειαζόταν κάποιος μεγάλη δόση αφέλειας για να υποθέσει ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τόσα πολλά, θίγοντας τόσους πολλούς, χωρίς να ακουστεί κουβέντα και χωρίς να χρειαστεί χρόνος αρκετός.

Το θέμα, όμως, είναι ότι αυτός ο χρόνος και τα περιθώρια για κουβέντες έχουν εξαντληθεί. Αποφάσεις πρέπει να ληφθούν και να ανακοινωθούν και οι όποιες λύσεις πρέπει να δοθούν. Και, καλώς ή κακώς, αυτά τα περιθώρια έχουν τελειώσει και για μας και για τους δανειστές μας.

Στη λογική αυτή, κάποιοι προεξοφλούν καλύτερες μέρες για το Χ.Α., επειδή ακριβώς προεξοφλούν ότι με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο η αγορά θα αποκτήσει κάποιο σημείο αναφοράς. Το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11) εξετάζει αναλυτικά αυτά τα δεδομένα, καθώς και τα σενάρια για την επόμενη μέρα στο χρηματιστήριο, μετά και τη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου (στην οποία, ακόμα κι αν δεν έχουμε αποφάσεις, θα έχουμε κάτι πολύ κοντινό σε... αποφάσεις).

Σε στενό ελληνικό - ευρωπαϊκό επίπεδο, η ώρα της ρεβάνς για τους «ταύρους» μοιάζει να είναι πολύ κοντά. Το ερώτημα που παραμένει αφορά στη... μεγάλη εικόνα. Καλώς ή κακώς, η διεθνής ανάκαμψη εξακολουθεί να είναι εύθραυστη και υπάρχουν ακόμα αρκετές «τυφλές γωνίες» που δυσκολεύουν τις εκτιμήσεις για μεγάλο βάθος χρόνου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, τουλάχιστον για το Χ.Α. είναι πολύ δύσκολο να δούμε ξανά τη... μαυρίλα των προηγούμενων μηνών...