H

ώρα για τις μεγάλες ευρωπαϊκές αποφάσεις έφτασε. Η σύνοδος κορυφής είναι προ των πυλών, οι διεργασίες κορυφώνονται και όλοι περιμένουν να δουν τις τελικές αποφάσεις και διατυπώσεις ώστε να πάρουν... γραμμή για τις επόμενες εξελίξεις. Όμως, εκτός από τις αποφάσεις σχετικά με τα τρέχοντα θέματα που «καίνε» την Ευρώπη, εκείνο που στην ουσία θα διαφανεί είναι κατά πόσον βαδίζουμε στην ενιαία αντίληψη και πολιτική για κομβικά ζητήματα (με πρώτη βέβαια την οικονομία). Και εδώ είναι όπου ίσως γράφεται Ιστορία...

Όσον αφορά στην ελληνική πλευρά, η κυβέρνηση επιζητά πιο απτά πράγματα. Θα ήθελε «το κάτι παραπάνω» από τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε επίπεδο ευρωζώνης, με την ελπίδα πως αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει την οικονομία της χώρας να βγει από την κρίση. Και επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε μία «νίκη» προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να προχωρήσει στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτείται να γίνουν.

Η διαφορά για εμάς, όμως, ανεξάρτητα από τις όποιες επιτυχίες ή... λιγότερο επιτυχίες έχουμε αυτό το διήμερο, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού και όχι στη βούληση των Ευρωπαίων να συνδράμουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το μήνυμα από την υστέρηση των εσόδων στο πρώτο δίμηνο του έτους και ο κίνδυνος να εκτροχιαστεί ο προϋπολογισμός του 2011 με το... καλημέρα δείχνουν ότι «η καλοσύνη των ξένων δεν αρκεί», απλώς μας δίνει παράταση. Το κρίσιμο ζήτημα για εμάς παραμένει να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας.

Στο Cover Story του «Μ» (σελ. 9 - 11) όλα αυτά τα θέματα παρουσιάζονται και εξετάζονται αναλυτικά, για να αποδοθούν τόσο τα άμεσα ζητήματα που επηρεάζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο αντίκτυπός τους σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Επίσης, τα πραγματικά ελληνικά στοιχήματα που θα απαντηθούν σ' αυτό το διήμερο και, τέλος, ο βαθμός στον οποίο θα επηρεαστεί το Χ.Α. από τις πιθανές εξελίξεις.

Το τι είδους Ιστορία θα γραφτεί θα το ξέρουμε καλύτερα στις 26 Μαρτίου. Σε κάθε περίπτωση, το κακό για εμάς θα είναι να συνεχίσουμε μετά το «ιστορία μου» να βάζουμε και το «αμαρτία μου»...