O

ι γιορτές ήρθαν και πέρασαν χωρίς να φέρουν τίποτα επί της ουσίας... εορταστικό στη γενικότερη αίσθηση για το 2011: οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) περιμένουν μια πολύ δύσκολη χρονιά, που θα δοκιμάσει και τις τελευταίες αντοχές όλων, σε κάθε τομέα. Ακόμα και τα όποια αισιόδοξα μηνύματα - διαγγέλματα δεν ακούγονται πειστικά. Και πώς να γίνει αυτό, άλλωστε, όταν μέχρι πριν από δύο χρόνια ακούγαμε για «ισχυρές οικονομίες», «σταθερή ανάπτυξη», «υγιείς επιχειρήσεις» και λοιπά συναφή;

Εν πάση περιπτώσει, μας ταιριάζει πια το «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» (με απαραίτητη την υπενθύμιση ότι «κάτεργο» αποκαλούνταν η γαλέρα και «πάγκος» το... κάθισμα του κωπηλάτη). Και, σ' αυτό το κλίμα, οι μόνες πραγματικές νότες αισιοδοξίας μπορούν να έρθουν από εκείνους που αποδεδειγμένα έχουν ξεφύγει απ' αυτήν τη μίζερη εικόνα, έχοντας χτίσει σε γερά θεμέλια.

Στο ίδιο πνεύμα και το χρηματιστήριο ασφαλώς. Συνήθως, τέτοια περίοδο, οι αναλυτές έσπευδαν να μετρήσουν τις μετοχές που θα φέρουν κέρδη και να δώσουν τα φαβορί για διψήφιες αποδόσεις. Φέτος, τα κουκιά είναι πολύ μετρημένα: εννέα μόλις τίτλοι δείχνουν ικανοί (πάντα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών) να κλείσουν το 2011 με θετικό πρόσημο. Και σ' αυτές τις εκτιμήσεις, σ' αυτές τις μετοχές εστιάζει το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11).

Η πρώτη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες φορές αναφέρθηκε ήδη: ο αριθμός των τίτλων είναι μικρός, μόλις εννέα. Η δεύτερη διαφορά: λείπουν οι παλιοί πρωταγωνιστές, οι τράπεζες - η μοναδική παρουσία στην εννιάδα είναι από την Κύπρο. Τα υπόλοιπα είναι ζήτημα ανάλυσης, αποτιμήσεων και προοπτικών και εκτίθενται αναλυτικά για όσους επιμείνουν μετοχικά και ελληνικά και το 2011.

Από εκεί και πέρα, το μεγάλο στοίχημα είναι η πορεία της οικονομίας. Μόνο κάποια σημαντική θετική αλλαγή σ' αυτό το μέτωπο μπορεί να αλλάξει άρδην τις προοπτικές των εισηγμένων εταιρειών. Και μέχρι να συμβεί αυτό, το καλάθι θα είναι μικρό και αυτό που θα κυνηγάμε θα είναι οι εξαιρέσεις...