Τα του Καίσαρος...

Ξεσηκώθηκαν οι ΑΕΕΑΠ (οι οποίες σημειωτέον αποτελούν θυγατρικές τραπεζών) και οι εταιρείες real estate (οι οποίες ανήκουν κυρίως σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους) για τις αλλαγές στις μισθώσεις εμπορικών ακινήτων τις οποίες «πέρασε» το υπουργείο Οικονομίας - Ανταγωνιστικότητας. Με επίσημες και, κυρίως, με ανεπίσημες δηλώσεις, οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων αυτών επιτέθηκαν στην υπουργό κ. Λούκα Κατσέλη για το νέο, ευέλικτο καθεστώς στις επαγγελματικές μισθώσεις (καταγγελία συμβάσεων σε μικρότερο χρόνο, μείωση αποζημιώσεων κ.ά.), καταλογίζοντάς της πρόθεση εξυπηρέτησης των «ισχυρών» του εμπορικού κόσμου (super markets, μεγάλες αλυσίδες του λιανεμπορίου).

Προφανώς, οι «ισχυροί» του τομέα των ακινήτων ξεχνούν τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, όπου κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πλέον ούτε την ίδια την εργασία. Πόσο μάλλον τις μισθώσεις ακινήτων, ιδίως δε από τη στιγμή που η πλειονότητα των εμπορικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα εξαιτίας της κάθετης πτώσης της κατανάλωσης. Φυσικά, οι εταιρείες του τομέα ακινήτων θα ήθελαν να διατηρήσουν το ευνοϊκό καθεστώς λειτουργίας τους και να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται χωρίς το παραμικρό ρίσκο. Δεν επιθυμούν, όμως, το ίδιο για το καθεστώς απασχόλησης των εργαζομένων τους, που αλλάζει και αυτό επί τα χείρω και δημιουργεί έντονη ανασφάλεια. Χωρίς αμφιβολία, οι ΑΕΕΑΠ και οι developers θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι μόνο εάν διασφάλιζαν καθεστώς σταθερότητας για τις μισθώσεις και ταυτόχρονα αποκτούσαν το δικαίωμα ευέλικτων σχέσεων με τους εργαζομένους τους.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, οι εταιρείες έχουν δίκιο να ζητούν ορισμένες διατάξεις προστασίας των δικών τους συμφερόντων, όπως μια λειτουργική ρύθμιση σε περίπτωση όπου ο ενοικιαστής δεν πληρώνει, κ.λπ. Τα του Καίσαρος...

Και το «λαχείο» της Κίνας!

Εννέα μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν θυμάται τους προεκλογικούς αφορισμούς της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης για το κινεζικό εγχείρημα της Cosco. Αντίθετα, σήμερα επενδυτές τύπου Κίνας (ή και τύπου Κατάρ) αποτελούν πραγματικά «λαχεία» για την περίπτωση της Ελλάδας. Και αυτό για δύο κυρίως λόγους:

1. Οι κινεζικές επενδύσεις δεν απαιτούν καμία ελληνική συγχρηματοδότηση, ούτε από το Δημόσιο ούτε από τις τράπεζες, οπότε δεν θα στερήσουν πόρους από κανέναν. Αντίθετα, όπως π.χ. στην περίπτωση της Cosco, θα φέρουν μετρητά και επιπλέον επενδύσεις.



2. Αρκούν ασήμαντα -για το μέγεθος της Κίνας- ανταλλάγματα προς εμάς, προκειμένου η πραγματική ελληνική οικονομία να πάρει «βαθιές ανάσες» και να δρομολογήσει αναπτυξιακές προοπτικές. Οι Κινέζοι, δηλαδή, θα αποκτήσουν μια «σημαντική βάση» στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίνοντας σχετικά πολύ μικρά ανταλλάγματα γι' αυτούς, σημαντικότατα όμως σε μέγεθος για εμάς.

Για παράδειγμα, ήδη υπήρξαν κάποιες πρώτες εκατοντάδες εξαγωγές λαδιού και το μυαλό όλων μας θα μπορούσε να πάει στο πόσο μεγάλο ποσοστό των ελληνικών αγροτικών προϊόντων θα ήταν δυνατόν να διοχετευτεί προς την Κίνα, σε μια περίοδο όπου οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις «αδυνατίζουν»... Επίσης, αν για παράδειγμα ο ένας στους χίλιους Κινέζους επισκεπτόταν κάθε χρόνο τη χώρα μας, ο τουρισμός της θα ανέβαινε κατά 10%!

Και βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να προσδοκά μερική κάλυψη του δημόσιου χρέους, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα. Όπως λέγεται -και μάλιστα από σοβαρές πηγές-, η Κίνα είχε θέσει κατά το παρελθόν και θέμα τοποθέτησης κάποιου σημαντικού ποσού (θα αποτελούσε αξιοσημείωτη τόνωση στην εγχώρια αγορά των θεσμικών χαρτοφυλακίων) στην ελληνική κεφαλαιαγορά, μέσω ενός κρατικού fund που θα προτεινόταν στους Κινέζους!

Όλα αυτά, βέβαια, βρίσκονται ακόμη στη φάση της θεωρίας και πολλές φορές ο... διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ωστόσο, οι Κινέζοι έχουν αποδείξει ότι και μετρητά διαθέτουν και την αποφασιστικότητα για σημαντικές κινήσεις, όταν βρουν πρόσφορο έδαφος...