«Πράσινα» ευχολόγια...

Πολύ μελάνι έχει χυθεί -και θα χυθεί άλλο τόσο- για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», που αποτελεί τη σημαία του νέου υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Είναι τελικά μια μόδα ή κρίσιμη αναγκαιότητα; Την απάντηση δίνει η ετήσια έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, η οποία εκτιμά ότι η «πράσινη ανάπτυξη» μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, εγκαθιδρύοντας ένα νέο πρότυπο παραγωγικής αναδιάρθρωσης, με αλλαγές στην τεχνολογία, στην παραγωγή και στην κατανάλωση. Η ΤτΕ στην πρόσφατη έκθεσή της για το 2009 - 2010 κάνει ιδιαίτερη μνεία στο θέμα, επισημαίνοντας ότι το μοντέλο αυτό θα αξιοποιήσει τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας όσον αφορά στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και θα επεκτείνει τις οικονομικές προοπτικές της, ενώ παράλληλα θα κινητοποιήσει σημαντικά κεφάλαια και ανθρώπινους πόρους.

Καλά όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Αρκεί να μη «σκοντάψουν» σε μικροσυμφέροντα και σκοπιμότητες, ίδιον της ελληνικής πραγματικότητας, και παραμείνουν τελικά ευσεβείς πόθοι. Ήδη, το ΥΠΕΚΑ έχει καταφέρει να βάλει απέναντί του δύο σημαντικές ομάδες επενδυτών οι οποίοι σχετίζονται με την «πράσινη ανάπτυξη»: τους επενδυτές που ενδιαφέρονται να προωθήσουν φωτοβολταϊκά συστήματα και εκείνους που ενδιαφέρονται για τα θαλάσσια offshore αιολικά πάρκα. Οι μεν πρώτοι κρίνουν ότι θα έπρεπε να είναι πιο τολμηρή η κρατική πολιτική για τη συμμετοχή της ενέργειας από φωτοβολταϊκά στο 12%, ενώ οι δεύτεροι βλέπουν με καχυποψία την πρόθεση της Πολιτείας να κρατήσει στην ευθύνη της την ανάπτυξη των έργων αυτών και να τα μοιράσει στη συνέχεια μέσω διαγωνισμών. Τελικά αυτή η χώρα φτάνει μέχρι τις προθέσεις. Στις πράξεις έχει πάντα ένα πρόβλημα...

Δίπλα τρέχουν

Την ώρα που στην Ελλάδα συζητάμε ακόμη το πώς και αν πρέπει να απελευθερωθεί πλήρως η αγορά ενέργειας, αν χρειάζεται ή όχι η δεσπόζουσα θέση της ΔΕΗ, αν θέλουμε ιδιωτικά κεφάλαια και επενδύσεις και σε ποια έκταση, η Τουρκία φαίνεται να τρέχει με βήμα ταχύ. Το 2010 επιδιώκεται να είναι έτος-σταθμός για την υλοποίηση ενός εκτεταμένου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων στον ενεργειακό τομέα της γείτονος, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται η κρατική εταιρεία ηλεκτροπαραγωγής EUAS και η επίσης κρατική επιχείρηση διανομής φυσικού αερίου Baskent Dogalgaz. Η τουρκική κυβέρνηση επιδιώκει να ιδιωτικοποιήσει περί τους 47 ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς, γεγονός που έχει κεντρίσει ήδη το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών.

Η Τουρκία, συνεπώς, αναδεικνύεται σε σημαντικό ανταγωνιστή της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την προσέλκυση διεθνών κεφαλαίων στον τομέα της ενέργειας. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες μας, ξένες εταιρείες, που αγωνίζονται εδώ και χρόνια να πείσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για τις προθέσεις τους να ακουμπήσουν κεφάλαια στον ενεργειακό τομέα, αρχίζουν να αλληθωρίζουν προς Τουρκία μεριά, καθώς η υπομονή τους για τα ελληνικά δεδομένα αρχίζει να εξαντλείται.

Ας μην εκπλαγούμε, συνεπώς, αν κάποια στιγμή δούμε σημαντικό μέρος των ξένων κεφαλαίων που προορίζονταν για την εγχώρια ενεργειακή αγορά να μετακινείται στη γειτονική Τουρκία.