H

διελκυστίνδα για το ποιος θα... πρωτοστηρίξει την ελληνική οικονομία μάλλον έλαβε τέλος χθες (δεν είχαμε ακόμα ανακοινώσεις μέχρι την ώρα που ο «Μ» όδευε στο τυπογραφείο), καθώς η επίσημη ευρωπαϊκή τοποθέτηση θα έδειχνε και τα περιθώρια κινήσεων της ελληνικής κυβέρνησης.

Ανεξάρτητα, όμως, από το τι προέκυψε από το μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού και από τις μελλοντικές αποφάσεις της κυβέρνησης για τη χρηματοδότηση του κράτους, τα δεδομένα επί της ουσίας δεν αλλάζουν: η προσαρμογή θα είναι σκληρή και βίαιη, θα αγγίζει μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και θα ανατραπούν καταστάσεις που θεωρούνταν (στο όνομα της ανάπτυξης και της προόδου πάντα...) παγιωμένες.

Το μόνο που μένει είναι να δούμε με ποιον τρόπο θα εκφραστούν αυτές οι αλλαγές και μέσα από ποια κυβερνητικά μέτρα: αυτήν τη στιγμή οι διαμαρτυρίες είναι προκαταβολικές και για τα πάντα, ενώ το οικονομικό επιτελείο βρίσκεται σε γενική φάση «ήξεις αφήξεις»...

Στο περιβάλλον αυτό, τα ερωτήματα για τις προοπτικές του ελληνικού χρηματιστηρίου είναι εύλογα: τι περιθώρια διαφοροποίησης έχει το Χ.Α. σ' αυτό το κλίμα, πόσο πιθανό είναι να κάνουν την έκπληξη οι εισηγμένες εταιρείες, πώς διαμορφώνονται τώρα οι εκτιμήσεις για το μέλλον; Στα ερωτήματα αυτά (μεταξύ άλλων) επιχειρεί να δώσει κάποιες απαντήσεις το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11).

Ασφαλώς, οι απαντήσεις δεν μπορούν να είναι απόλυτες, όμως μπορούν να διατυπωθούν κάποια σενάρια με βάση τα τρέχοντα στοιχεία, ενώ σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητο να συνεκτιμηθούν τα αρνητικά και τα θετικά (ναι, υπάρχουν κι αυτά!) της κατάστασης.

Υπάρχει, όμως, και μία βεβαιότητα: Καθώς η κατάσταση στην αγορά είναι πρωτόγνωρη και σύνθετη, είναι μάλλον απίθανο να έχουμε ριζικές λύσεις και απτά αποτελέσματα βραχυπρόθεσμα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι εισηγμένες θα κληθούν σ' έναν παρατεταμένο μαραθώνιο για να μετρήσουν την πραγματική αντοχή τους και οι επενδυτές θα πρέπει να συνηθίσουν στις ισχνές αγελάδες-αποδόσεις. Αναγκαστικά, λοιπόν, η... νηστεία θα είναι μεγάλη. Ζητούμενο να έρθει (όποτε, όπως, ίσως) η Ανάσταση...