H

μεγάλη διαφορά με την οποία αναδείχθηκε η παρούσα κυβέρνηση στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου είχε δημιουργήσει την ελπίδα ότι δεν θα δίσταζε να προχωρήσει αμέσως σε όλα εκείνα τα μέτρα που ήταν απαραίτητα για να αναστραφεί το κλίμα στην οικονομία. Και, μάλιστα, εστιάζοντας όχι τόσο στο πολιτικό κόστος όσο στη συνολική και ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων που είχαν συσσωρευτεί.

Όμως, το χρονικό ορόσημο των «πρώτων 100 ημερών», όπως είχε τεθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, πέρασε και το μόνο που καταγράφηκε είναι η διατύπωση καλών προθέσεων και μια σειρά παλινωδίες σε διάφορα θέματα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μπαράζ κερδοσκοπικών επιθέσεων στα ελληνικά ομόλογα και ένα «εσπευσμένα καταρτισμένο» Πρόγραμμα Σύγκλισης και Ανάπτυξης, το οποίο μόνο προσωρινή ανακωχή έχει εξασφαλίσει από τις Βρυξέλλες και τους κερδοσκόπους (οι οποίοι τώρα «παίζουν» με την Πορτογαλία).

Επί της ουσίας, όμως, δεν έχει αλλάξει κάτι: τόσο οι αγορές όσο και οι πολίτες περιμένουν ακόμη περισσότερα πράγματα αφενός στα επικείμενα νομοσχέδια για το φορολογικό και το ασφαλιστικό και αφετέρου κυρίως στον τρόπο υλοποίησης των όποιων αποφάσεων ληφθούν. Η διαφορά τώρα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα, χρονικό περιθώριο: ό,τι πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει... χθες!

Με το θέμα αυτό ασχολείται το Cover Story του «Μ» (σελ. 10 - 11), που αναλύει το κλίμα το οποίο έχει διαμορφωθεί στην αγορά μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, τα δεδομένα στην αγορά και στην οικονομία. Παράλληλα, εξετάζει ειδικά τις προοπτικές του Χ.Α. σε σχέση με την όλη κατάσταση καθώς και τη θέση του σε σύγκριση με τις μεγάλες διεθνείς αγορές.

Η γενική ιδέα, πάντως, δεν φαίνεται να αλλάζει: αυτήν τη φορά έχουμε μάλλον την τελευταία ευκαιρία ως κράτος να εκσυγχρονίσουμε τον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα και να καταστήσουμε ουσιαστικά παραγωγικό τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας μας. Πιο πέρα δεν έχει...