Σταμάτησαν οι παραγγελίες...

Oι παράγοντες της αγοράς λοιπόν ξέρουν ότι οι οικονομίες δεν ανακάμπτουν ούτε με ευχολόγια ούτε και με αυξήσεις μισθών στα όρια του πληθωρισμού. Αλλού, υποστηρίζουν, βρίσκεται η ουσία.

Στον κλάδο της πληροφορικής, για παράδειγμα, πολύ λίγα έργα του Δημοσίου «έτρεξαν» το προηγούμενο δωδεκάμηνο και σήμερα -εν όψει μάλιστα του ΕΣΠΑ- οι υπεύθυνοι των εταιρειών δεν γνωρίζουν ούτε καν σε ποιον θα πρέπει να απευθυνθούν για τις υποθέσεις τους, αφού το νέο προσωπικό της κυβέρνησης σε θέσεις-κλειδιά δεν έχει ακόμη οριστεί. Το αισιόδοξο σενάριο προβλέπει καθυστέρηση τεσσάρων ή πέντε μηνών στην όλη υπόθεση και αυτό όταν τα ανεκτέλεστα υπόλοιπα συμβάσεων των εταιρειών είναι ήδη σημαντικά αποδυναμωμένα.

Γενικότερα, όλο το σύστημα των κρατικών προμηθειών έχει παγώσει εδώ και πολλούς μήνες. Στέλεχος της αγοράς υποστηρίζει ότι φέτος δεν άνοιξε ούτε ένας από τους διαγωνισμούς του υπουργείου Εθνικής Αμύνης που αφορά στα προϊόντα της εταιρείας του. «Εμείς όμως διατηρούμε ολόκληρο τμήμα στην επιχείρησή μας και έχουμε συμβάσεις με Κινέζους που πληρώνουμε είτε υπάρχουν παραγγελίες είτε όχι».

Γενικότερα, πάντως, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπάρχουν υπογεγραμμένες συμβάσεις μεγάλου ύψους από την... προηγούμενη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που αφορούν και σε εισηγμένες στη Σοφοκλέους, οι οποίες ακόμη δεν έχουν τρέξει! Για να μην αναφερθούμε στο θέμα των φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού που καθυστερεί τόσο καιρό και πάνω στο οποίο έχουν ποντάρει πολλά για την επιβίωσή τους τόσο το Νεώριον Σύρου όσο και το Ναυπηγείο του Σκαραμαγκά.

Με άλλα λόγια δηλαδή, σε μια οικονομία που εξαρτάται τόσο πολύ από τις κρατικές προμήθειες, το «πάγωμά» τους το τελευταίο δωδεκάμηνο και οι νέες καθυστερήσεις που συμβαίνουν λόγω της κυβερνητικής αλλαγής υψώνουν μεγάλα εμπόδια στο σύνολο της οικονομίας...

Και οι καθυστερήσεις λόγω κυβερνητικής αλλαγής είναι το ευνοϊκότερο σενάριο. Γιατί πολλοί αναρωτιούνται με τι λεφτά θα γίνουν οι νέες παραγγελίες, με βάση τη γνωστή στενότητα που χαρακτηρίζει τα δημόσια οικονομικά.

Οι big business και η... ουρά

Eξαιρετική σημασία για τον όμιλο Μυτιληναίου αλλά και για την ελληνική επιχειρηματική κοινότητα της χώρας μας (που δεν έχει πολλές επιτυχίες αυτού του βεληνεκούς στο εξωτερικό - ιδίως δε στον χώρο της ενέργειας) έχει το τελευταίο έργο που εξασφάλισε η ΜΕΤΚΑ. Στην εταιρεία ανατέθηκε το έργο κατασκευής σταθμού ηλεκτροπαραγωγής 775 MW στην Τουρκία, συμφερόντων της γερμανικής RWE (ενός πραγματικού κολοσσού της ενέργειας) σε κοινοπραξία με την τουρκική Turcas Electric Uretim AS, που με τη σειρά της ανήκει σε έναν από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς ομίλους της ΝΑ. Ευρώπης, την Turcas Petrol A.S.

Με το έργο αυτό το ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων της ΜΕΤΚΑ φθάνει πλέον στα 2,3 δισ. ευρώ, από τα οποία το 1,3 δισ. ευρώ αφορά σε συμβάσεις έργων στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας την εταιρεία μία από τις σημαντικότερες εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας.

Η συνεργασία όμως της ΜΕΤΚΑ και της RWE αποκτά ιδιαίτερη σημασία και για έναν ακόμα λόγο: Πρόσφατα, ο γερμανικός κολοσσός αποχώρησε από το project της κατασκευής του δεύτερου πυρηνικού σταθμού της Βουλγαρίας Μπέλενε, στο οποίο σχεδίαζε να διαθέσει σημαντικά κεφάλαια. Όπως ανακοινώθηκε επίσημα από τη βουλγαρική κυβέρνηση στις 28 Οκτωβρίου, η RWE επικαλέστηκε τη διεθνή κρίση για την αποχώρησή της από το έργο, ωστόσο είχε προηγηθεί η πίεση των Γερμανών Πρασίνων, οι οποίοι αντιδρούσαν στην πρόθεσή της να αποκτήσει το 49% του μετοχικού κεφαλαίου του Μπέλενε.

Ό,τι κι αν ισχύει τελικά, σημασία έχει ότι αυτήν τη στιγμή η RWE έχει διαθέσιμα κεφάλαια τα οποία προφανώς μπορεί να τα τοποθετήσει σε κάποιο άλλο project. Από κύκλους δε της αγοράς ενέργειας θεωρείται ο μεγαλύτερος υφιστάμενος «αγοραστής» σήμερα πιθανώς σε όλο τον κόσμο. Αν λοιπόν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η ιταλική Enel έχει ανακοινώσει ήδη την πρόθεσή της να αποχωρήσει από την Endesa Hellas, μήπως, λέμε μήπως, ανοίγει ο δρόμος για την είσοδο της RWE στην εταιρεία; Γιατί η προαναφερθείσα συμφωνία δείχνει ότι μεταξύ της Μυτιληναίος και της RWE υπάρχουν και... γνωριμία και ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας.