Όταν ο Θεός έβρεχε κέρδη
αυτοί κρατούσαν ομπρέλα...

Tο 2007 ήταν αναμφίβολα πολύ καλή χρονιά για τον κλάδο των αλεύρων, με τις βιομηχανίες αυτού να ευνοούνται από τις πρωτόγνωρες αυξήσεις των σιτηρών και να βελτιώνουν σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές επιδόσεις τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι από τον Οκτώβριο του 2006 έως και τον Ιανουάριο του 2008 οι τιμές στα μαλακά σιτηρά παρουσίασαν άνοδο κατά 114% και στα σκληρά σιτηρά κατά 179%! Δεν είναι τυχαίο ότι στον Λούλη ακόμη πανηγυρίζουν για τα περυσινά κέρδη, ενώ σαφώς βελτιωμένα ήταν τα αποτελέσματα και για τον Κεπενό.

Ωστόσο, όσον αφορά στον Χατζηκρανιώτη, η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική. Γιατί μπορεί ο κύκλος εργασιών να αυξήθηκε από τα 5,45 εκατ. ευρώ στα 7,77, παρ' όλα αυτά τα κέρδη προ φόρων διαμορφώθηκαν αυτήν την τόσο καλή χρονιά μόλις στα 43.000 ευρώ (οι ετήσιες αποδοχές ενός αρκετά καλά αμειβόμενου ιδιωτικού υπαλλήλου)...

Και σαν να μην έφτανε αυτό, για την επίτευξη αυτού του πενιχρότατου αποτελέσματος χρειάστηκε η συμβολή κατά 104.500 ευρώ έκτακτων αποτελεσμάτων τα οποία προέκυψαν από την πώληση δύο ακινήτων. Χωρίς αυτά, δηλαδή, το μέγεθος θα ήταν ζημιογόνο. Επιπλέον, υπήρξε και το φορολογικό πρόστιμο των 492.000 ευρώ (αντιστοιχεί σε κέρδη μίας πενταετίας και βάλε...) που «πάγωσε» ακόμη και τον πλέον αισιόδοξο επενδυτή. Επίσης, εξετάζοντας καλύτερα τις λογιστικές καταστάσεις, κάποιος μπορεί να διαπιστώσει ότι οι λειτουργικές ταμειακές ροές ήταν για τρίτο συνεχόμενο έτος αρνητικές. Επιπλέον, ανακαλύπτει πως ο τραπεζικός δανεισμός υπολογίζεται στο καθόλου ευκαταφρόνητο -για τα μεγέθη της εταιρείας- ποσό των 4 εκατ. ευρώ, παρά το ότι κατά την τριετία έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων (δύο ακινήτων, πέρυσι, έναντι 640.000 ευρώ και μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων 450.000 ευρώ το 2005).

Πώς απαντά η διοίκηση της εταιρείας σε όλα αυτά: με επενδυτικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού 4,2 εκατ. ευρώ που θα χρηματοδοτηθεί κατά 1,1 εκατ. από επικείμενη αύξηση κεφαλαίου και από κρατική επιχορήγηση, αν το συγκεκριμένο σχέδιο εγκριθεί.

Αυτό που μένει τώρα να δούμε δεν σχετίζεται με το αν θα μπορούσε να καλυφθεί μια αύξηση κεφαλαίου (το ύψος της δεν θεωρείται μεγάλο), αλλά με το κατά πόσον το συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο θα καταφέρει να δώσει πνοή στην εταιρεία...

Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Υπάρχουν δύο τρόποι για να εξετάσει κάποιος τη μετοχή του Τιτάνα. Ο ένας είναι ο στατικός: να διαπιστώσει δηλαδή ότι διαπραγματεύεται με P/E υψηλότερο από τον μέσο όρο της αγοράς, έχοντας μάλιστα σημαντικό ποσοστό των δραστηριοτήτων του στο... μάτι του κυκλώνα, δηλαδή στις ΗΠΑ. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος: κάποτε η κρίση θα τελειώσει και τότε ο εισηγμένος όμιλος θα βρεθεί με πολύ ισχυρή παρουσία σε χώρες όπου η ζήτηση τσιμέντου αναμένεται να αυξάνεται με αξιοσημείωτους έως και ταχείς ρυθμούς.

Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, το 2009 αναμένονται περισσότερες πωλήσεις τσιμέντου σε σχέση με φέτος, ενώ από κάποιο σημείο του επόμενου έτους οι αναλυτές πιστεύουν πως η ζήτηση και στην Αμερική θα αρχίσει να ανακτά μέρος του χαμένου εδάφους. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τα «διψασμένα» για τσιμέντο Βαλκάνια και την Αίγυπτο, τη νέα μονάδα παραγωγής στην Αλβανία που θα ξεκινήσει το 2010 και την προσθήκη του 50% της υπό εξαγορά τουρκικής Adocim, τότε μπορούμε να ποντάρουμε σε ένα ισχυρό rebound των αποτελεσμάτων του ομίλου μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Υ.Γ.: Αν το μέσο P/E του κλάδου στην Ευρώπη με βάση τα εκτιμώμενα για φέτος κέρδη βρίσκεται γύρω στο 10, η κυπριακή (εισηγμένη στο ΧΑΚ, με συμμετοχή της Italcimenti) Τσιμεντοποιία Βασιλικού διαπραγματεύεται με βάση τα περυσινά κέρδη με μονοψήφιο P/E. Και φέτος δουλεύει full capacity μήπως και προλάβει να καλύψει την αυξημένη ζήτηση της τοπικής αγοράς.