T

ο τοπίο στα διεθνή χρηματιστήρια παραμένει θολό. Με κύριο πρόβλημα την πολιτική που σκοπεύουν να ακολουθήσουν οι κεντρικές τράπεζες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη για τα επιτόκια, τα επενδυτικά κεφάλαια τηρούν στάση αναμονής και συγκρατούν την αισιοδοξία τους για την πορεία των μετοχών.

Παρά ταύτα, οι εκτιμήσεις για την πορεία των αγορών παραμένουν θετικές, καθώς μια σειρά από βασικά θεμελιώδη μεγέθη εξακολουθεί να κινείται σε θετικό έδαφος. Έτσι, όσοι επιλέγουν να τοποθετηθούν, ακόμα και αν περάσουν μια περίοδο ταλαιπωρίας, δεν φαίνεται ότι στο τέλος θα βγουν ζημιωμένοι από τις επιλογές τους. Αρκεί, βέβαια, αυτές να είναι καλές...

Αυτό είναι το κλειδί για το Cover Story του "Μ" (σελ. 10 - 11), στο οποίο εξετάζεται και αναλύεται η αποτίμηση της Σοφοκλέους τώρα σε σχέση με τις κύριες χρηματιστηριακές αγορές. Παράλληλα με αυτή εξετάζεται ποιες είναι οι μετοχές εκείνες που συγκεντρώνουν μια σειρά από ποιοτικά χαρακτηριστικά ώστε να αποτελέσουν μια, όσο το δυνατόν, ασφαλή και "φερέλπιδα" επιλογή για τον υποψήφιο επενδυτή.

Το άκρως ενδιαφέρον συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι τα φώτα των (καλών) αποτιμήσεων στρέφονται πάλι στον δείκτη της υψηλής κεφαλαιοποίησης, από τον οποίο προέρχονται και οι "καλύτερες" επιλογές, ενώ χάνουν έδαφος οι μετοχές της μεσαίας και της μικρής κεφαλαιοποίησης, καθώς η υψηλή τους άνοδος από τις αρχές του έτους έχει εκτινάξει τις αποτιμήσεις, χωρίς οι προσδοκίες να έχουν μεταβληθεί σημαντικά.

Στο ευρύτερο πλαίσιο πρέπει να συνυπολογιστεί και να συνεξεταστεί η παγκόσμια τάση για επιχειρηματικές συμφωνίες, εξαγορές και συγχωνεύσεις, οι οποίες αναμένεται το 2007 να φτάσουν σε επίπεδα-ρεκόρ (σελ. 14 - 15). Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι αυτός ο "πυρετός" χτυπά και την πόρτα της Σοφοκλέους, με τον τραπεζικό κλάδο να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Για τις τράπεζες ειδικά, μετά την είσοδο του hedge fund Centaurus στο μετοχικό κεφάλαιο της Alpha Bank, η φημολογία έχει φτάσει στο κατακόρυφο, καθώς με όσα λέγονται και γράφονται, λίαν... επιεικώς, όλοι αγοράζουν όλους και τούμπαλιν! Γι' αυτό επιβάλλεται να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι (σελ. 18 - 19) και να γίνει σαφές τι είναι δεδομένο και τι είναι απλώς σενάριο...