E

ίναι χιλιοειπωμένο, αλλά... ισχύει ακόμη: οι τράπεζες είναι η "ατμομηχανή" τόσο της οικονομίας εν γένει όσο και της Σοφοκλέους. Έτσι, οι προβληματισμοί που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για τη δυνατότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να συνεχίσουν με τους παρόντες (υψηλούς) ρυθμούς κερδοφορίας ηχούσαν σαν σοβαρό σήμα κινδύνου.

Το σημείο στο οποίο εστιάζονται (και μάλιστα για πολλούς) κυρίως οι ανησυχίες είναι η "ωρίμανση" του ρυθμού χορηγήσεων (του "αιμοδότη" των μεγάλων κερδών τα τελευταία χρόνια) σε επίπεδα που αγγίζουν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Όμως, τα τραπεζικά επιτελεία φαίνονται προετοιμασμένα για το ενδεχόμενο αυτό.

Τα σημάδια της νέας στρατηγικής που ακολουθούν οι τράπεζες το τελευταίο διάστημα είναι σαφή: επέκταση στη ΝΑ. Ευρώπη και στροφή προς το asset management. Η πρώτη κίνηση θα αποδώσει περαιτέρω με την ωρίμανση των εξαγορών και την ταχεία ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών. Η δεύτερη αναμένεται να τονώσει την ελληνική κεφαλαιαγορά, τα θεσμικά χαρτοφυλάκια, τις ασφαλιστικές εργασίες και φυσικά θα "ποντάρει" σε ένα δυνατό χρηματιστήριο.

Αυτό είναι το θέμα που πραγματεύεται το Cover Story του "Μ" (σελ. 10 - 11), στο οποίο εξετάζονται οι επιχειρηματικές κινήσεις των τραπεζών προς τον σκοπό αυτό και αναλύονται τα πολλαπλά οφέλη που προσδοκώνται και που θα έχουν, λογικά, "αντίκρισμα" και στη Σοφοκλέους.

Ειδικότερα για το εννεάμηνο των τραπεζών, έκθεση της P&K (σελ. 29) διατυπώνει την εκτίμηση ότι κατά μέσο όρο τα κέρδη θα "τρέξουν" με ρυθμό 50%, ενώ οι αναμενόμενες επιδόσεις εξετάζονται και ανά τράπεζα.

Στο διεθνές περιβάλλον, παρότι τα ρεκόρ στη Wall Street καλά κρατούν (σελ. 38), οι διεθνείς επενδυτικοί οίκοι (σελ. 40 - 41) προχωρούν σε πιο συγκρατημένες προβλέψεις για την πορεία των αγορών το επόμενο διάστημα. Παρ' όλο που αναμένουν ήπια ανοδική κίνηση, σημειώνουν τον αυξημένο ρόλο των μακροοικονομικών στοιχείων, η πορεία των οποίων θα αυξάνει κατά περιόδους τη μεταβλητότητα στα χρηματιστήρια.

Ένα καλό νέο, πάντως, έρχεται από το πετρέλαιο (σελ. 39), καθώς η διχογνωμία των χωρών-μελών του ΟΠΕΚ σχετικά με την εφαρμογή της απόφασης για μείωση της παραγωγής κρατά ακόμα τις τιμές σε λογικά επίπεδα, απομακρύνοντας έτσι έναν (πάντα υπαρκτό) κίνδυνο για την πορεία οικονομιών και αγορών.

Και, αν η διεθνής οικονομία κινείται σε μια (κάποια) συγκεκριμένη τροχιά, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την ελληνική. Και αυτό γιατί δεν ξέρουμε (σελ. 8)... βασικά μας μεγέθη! Η δημιουργική λογιστική και οι αναθεωρήσεις επί αναθεωρήσεων (με τελευταία αυτήν της Eurostat) κατέληξαν να ευτελίσουν ένα (θεωρητικά σημαντικό) όργανο πολιτικής (σελ. 6)...