H

παραπάνω φράση θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τίτλο για το Cover Story της εφημερίδας. Στον χώρο της πληροφορικής θα μπορούσε να έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια πραγματική κοσμογονία. Την ευκαιρία παρείχαν από τη μία πλευρά ο πακτωλός κεφαλαίων που προσέφεραν οι επενδυτές το 1999-2000 για την ανάπτυξη των εταιρειών του κλάδου και από την άλλη τα τεράστια κονδύλια των κοινοτικών προγραμμάτων για την ανάπτυξη της τεχνολογίας στη χώρα μας.

Δυστυχώς, "μηδέν εις το πηλίκον". Το γεγονός ότι είμαστε ουραγοί στη χρήση των νέων τεχνολογιών αντικατοπτρίζεται από την εξαιρετικά δυσμενή θέση που καταλαμβάνει η Ελλάδα από πλευράς ανταγωνιστικότητας (η οποία συνεχώς... διολισθαίνει), ενώ η κακή οικονομική κατάσταση των περισσότερων εταιρειών απεικονίζεται στις λογιστικές καταστάσεις τους.

Αυτό που δεν φαίνεται πουθενά, έχει όμως τεράστια σημασία, είναι ότι η κακή κατάσταση του κλάδου σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις του Δημοσίου στην ανάθεση "μεγάλων έργων" απειλεί (κι αυτό χωρίς καμία δόση υπερβολής) να καταστήσει τη χώρα μας έδρα των "τεχνολογικά αναλφάβητων" της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Όσο για τη σχέση με τη Σοφοκλέους, αρκεί να πούμε ότι ένας κλάδος που σε άλλες χώρες πρωταγωνιστεί, στην περίπτωση της αγοράς μας είναι "παρίας" μαζί με τον κλάδο των κατασκευών και της κλωστοϋφαντουργίας.

Ας είναι καλά οι τράπεζες, θα πουν κάποιοι που... τραβούν το κάρο. Να όμως που έρχεται η έκθεση της ΤτΕ (σελ. 35) να επιβεβαιώσει ότι τα καλά αποτελέσματα των τραπεζών οφείλονται στο γεγονός ότι ο ανταγωνισμός στον κλάδο δεν έχει ακόμη κάνει το θαύμα του.

Πολύς λόγος έγινε το τελευταίο διάστημα για το ότι πληρώνουμε ακριβότερα τον καπουτσίνο απ' ό,τι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι.

Είναι όμως πολύ πιο σημαντικό -και μας το λέει πλέον επίσημα η κεντρική τράπεζα της χώρας μας- ότι πληρώνουμε το ίδιο το... χρήμα ακριβότερα από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, είτε δανειζόμαστε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως νομικά!

Και οι διαφορές, με βάση το σημερινό ύψος των επιτοκίων στην Ε.Ε., δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες.

Δυστυχώς για όλους, χρειάζεται να αλλάξουν πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα, από το επίπεδο του ελεύθερου ανταγωνισμού έως και την κουλτούρα των ιδίων των επιχειρηματιών. Οι ξένοι συνεχίζουν να επενδύουν στη Σοφοκλέους (σε αντίθεση με τους Έλληνες!), πλην όμως δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι: μας χαρακτηρίζουν ως "αγορά υψηλού ρίσκου" κι αυτό ίσως να οδηγήσει απότομα σε μείωση των θέσεών τους (σελ. 38-39).

"Μην περιμένεις πολλά. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε γέλασε", θα πουν κάποιοι και προς επίρρωσιν της άποψής τους σας παραθέτουμε στη σελίδα 37 το χρονικό ενός... αλαλούμ που ντροπιάζει κάθε έννοια "εισηγμένης εταιρείας", με τους "καλικάντζαρους" της... ΕΥΑΘ!