T

α ερωτήματα που αιωρούνται στην αγορά για τις υποθέσεις ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΖΩΗ, ΕΜΦΑΣΙΣ και IPIROTIKI δεν θα μπορούσαν ίσως να συνδυαστούν με χειρότερη περίοδο.

Η πραγματική αγορά ασφυκτιά. Οι ακάλυπτες επιταγές και συναλλαγματικές εκτοξεύτηκαν στα 400 εκατ. ευρώ στο α΄ τρίμηνο του έτους παρουσιάζοντας αύξηση της τάξεως του 56% (!) σε σχέση με το ίδιο διάστημα του προηγούμενου έτους.

Ολόκληροι κλάδοι (κατασκευές, κλωστές, πληροφορική και μέρος του εμπορίου) υποφέρουν και έχουν δυσχέρειες στην αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους, ενώ το πρόβλημα εντείνει η γενικευμένη καθυστέρηση πληρωμών εκ μέρους του δημόσιου τομέα προς τους προμηθευτές του.

Σε αυτή τη συγκυρία, φαινόμενα όπως αυτά που παρουσιάστηκαν στις τρεις εισηγμένες επιδεινώνουν την κατάσταση.

Από τη μία αποκαλύπτεται ότι μια σειρά "επαγγελματιών", όπως είναι οι διαχειριστές, οι τραπεζίτες και οι ορκωτοί ελεγκτές, για διάφορους λόγους ήταν ανεπαρκείς στην άσκηση των καθηκόντων τους και από την άλλη καθίσταται προφανές ότι τα ίδια τα οικονομικά στοιχεία επιχειρήσεων ανάλογου μεγέθους τίθενται πλέον εν αμφιβόλω, όχι μόνον από τους επενδυτές (που πλέον έχουν "καεί" με κάθε δυνατό τρόπο) αλλά και από τους επαγγελματικούς οργανισμούς, που "κάηκαν στον χυλό" και τώρα ευλόγως "θα φυσάνε και το γιαούρτι".

Βλέπετε, δεν έχει σημασία πόσες επιχειρήσεις παρουσιάζουν "πλασματική εικόνα". Αν κάποιες μπορούν να το κάνουν, όλες οι υπόλοιπες γίνονται αυτόματα "ύποπτες".

Το θέμα έχει τεράστια σημασία. Οι αρχές με τα νομοθετήματα και τους κανόνες που ετοιμάζονται (βλέπε σελ. 12 για το πολυνομοσχέδιο της Κεφαλαιαγοράς και τις εξαγγελίες Πιλάβιου) επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Ωστόσο, αυτό που έχει τώρα πρώτιστη σημασία είναι να ελεγχθούν αποτελεσματικά, γρήγορα και σε βάθος αυτές οι υποθέσεις και μετά να αποδοθούν ευθύνες με απόλυτη αυστηρότητα. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να τιμωρηθούν.

Ειδάλλως, απλώς θα έχουμε νόμους και διατάξεις, τα οποία όμως δεν θα εφαρμόζονται. Το νομικό πλαίσιο υπάρχει και τώρα για να αποδοθούν ευθύνες. Ωστόσο, το παράδειγμα της ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΖΩΗ, όπου εξαγγέλθηκε πληθώρα ελέγχων χωρίς στους μήνες που μεσολάβησαν να μάθουμε κάτι περί του αποτελέσματος, δημιουργεί προβληματισμό.

Όσο υπάρχει αυτή η θολή ατμόσφαιρα είναι εύλογο ότι το ενδιαφέρον θα συγκεντρώνουν σχεδόν αποκλειστικά τα blue chips: δηλαδή οι τράπεζες, που βλέπουν με δισταγμό την Τουρκία και κινδυνεύουν όχι απλώς να χάσουν αυτή τη μεγάλη αγορά αλλά και να δουν τους γείτονες να καθίστανται "προτιμητέοι" έναντι των εγχώριων παικτών (σελ. 14-15) και οι τηλεπικοινωνίες (με τον ΟΤΕ και τις περί την CosmOTE κινήσεις του να βρίσκονται στο επίκεντρο, σελ. 12, 35).

Ωστόσο τα blue chips δεν επαρκούν για να ζει μια αγορά. Όλα τα χρηματιστήρια διαθέτουν μετοχές μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης. Και στα περισσότερα από αυτά οι μετοχές της μικρής κεφαλαιοποίησης συγκεντρώνουν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού εκεί "κρύβονται" τα blue chips του μέλλοντος, άρα και οι πραγματικές "ευκαιρίες".

Το γεγονός ότι αυτό δεν συμβαίνει στη Σοφοκλέους είναι μία ακόμη ένδειξη ότι κινούμαστε ως τώρα "με λάθος τρόπο σε λάθος δρόμο".